Της Ελένης Μπάλιου
Πρόσωπα
Ασπασία 43
Θοδωρής 50
Ινδός Σερβιτόρος 30
Πρόεδρος (Διαμαντόπουλος) 65
Αριστέα σύζυγος προέδρου 45
ΣΚΗΝΗ 1η
Ζευγάρι σε γάμο με δύο παιδιά. Αυτός περιφερειακός διευθυντής μιας αλυσίδας τροφίμων που άνοιξε με δέκα καταστήματα και φιλοδοξεί ν’ αυγατίσει. Αυτή υπάλληλος στην ίδια εταιρεία και υφιστάμενός του. Βγαίνουν σε δείπνο με τον πρόεδρο και ιδρυτή της εταιρείας. Το ραντεβού είναι για τις εννιά. Το ζευγάρι πηγαίνει νωρίτερα στο ινδικό εστιατόριο. Ένας Ινδός σερβιτόρος με τουρμπάνι, τους οδηγεί σε τραπέζι και στέκεται διακριτικά όρθιος σε δυο μέτρα απόσταση.
Ασπασία: -Όλα τά’ χε η Μαριορή το ινδικό μας έλειπε. Τι στράβωσε δηλαδή στην ελληνική κουζίνα;
Θοδωρής: -Τίποτα στραβό με την ελληνική κουζίνα, την δοκιμάζεις όμως από τότε που γεννήθηκες. Δεν την βαρέθηκες; Να δοκιμάσεις και κάτι άλλο;
Ασπασία: -Και τι είμαι εγώ; Ινδικό χοιρίδιο; Να κάνουν οι Ινδοί πειράματα με το στομάχι μου;
Σερβιτόρος: -Εδώ φαί καλό, όχι ποντίκια.
Θοδωρής: -Γι’ αυτό θα παραμείνεις υπαλληλίσκος στον αιώνα τον άπαντα. Δεν έχεις φαντασία, ούτε και καμιά επιθυμία να εξελιχθείς. Σε άκουσε και ο σερβιτόρος ντροπή...
Ασπασία: -Αυτό πάλι πως μας προέκυψε; Για κουζίνα μιλούσαμε. Πολύ κοντά μας δεν στέκεται ο σερβιτόρος;
Θοδωρής: -Πες μου τι τρως να σου πω ποιος είσαι. Και ο σερβιτόρος είναι εκεί που πρέπει να είναι.
Ασπασία: -Α κοίτα. Αν θέλεις να βρεις αφορμή για να μου βγάλεις κουσούρια είναι άλλο. Με την ίδια λογική θα μπορούσα κι εγώ να σου πω, ότι είσαι ο μόνος στο σπίτι που τρως τον λαπά όχι για τις θεραπευτικές του ιδιότητες αλλά γιατί σου αρέσει. Σ’ έχει βρίσει εξαιτίας αυτού κανείς να σε πει λαπά; Ή που δεν τολμάω να φτιάξω χαλβά γιατί πέφτεις με τα μούτρα και δεν αφήνεις κομμάτι σε κανέναν. Σ' έχει πει κανείς χαλβά;
Θοδωρής: Το ρύζι ανακαλύφθηκε στην Κίνα που είχε αναπτύξει λαμπρό πολιτισμό και τεχνολογία. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Πολλά χρόνια καλή μου. Και θα έπρεπε να το έχεις πάρει είδηση. Ο χαλβάς, όλη η Ελλάδα τρώει χαλβά, λες να είμαστε όλοι οι Έλληνες χαλβάδες;
Σερβιτόρος χαμηλόφωνα: Κίνα ρύζι, Ινδία χαλβά the best!
Ασπασία: -Για όλους δεν ξέρω... Εσύ είπες την παροιμία, αλλά για την άλλη, "πες μου με ποιον πλαγιάζεις να σου πω ποιος είσαι», έχεις καμιάν ιστορική αναφορά; Γιατί κατά βάση αυτή γνωρίζει ο κόσμος. Τα άλλα είναι δικές σου πολιτισμένες μπηχτές που εξαιρώντας το χαλβά και το λαπά, ρίχνεις από τότε που κόλλησες με αυτόν τον Σάι Μπάμπα.
Θοδωρής: -Άσε τον Σάι Μπάμπα απέξω. Δεν τρώει ούτε λαπά ούτε χαλβά.
Ασπασία: -Μπα; Παρακολουθείς και το διαιτολογιό του; Και τι τρώει μωρό μου ο φωτισμένος αυτός άνθρωπος; Ή δεν είναι άνθρωπος; Μπας είναι πνεύμα;
Θοδωρής: -Αν ήξερες πόσο στ’ αλήθεια φωτισμένος είναι και πόσα καλά έχει κάνει, δεν θα ειρωνευόσουν…Ο Σάι Μπάμπα βρε, ο Σάι Μπάμπα....αλλά τι να σου πω που είσαι κολλημένη με τις ξεπερασμένες ιδέες σου και βλέπεις την απατεωνιά παντού. Τέλος πάντων, που είναι ο κατάλογος;
Ο Θοδωρής στριφογυρίζει νευρικά στην καρέκλα του, ο σερβιτόρος με χαμόγελο πλησιάζει και του δίνει έναν κατάλογο.
Ασπασία: -Θα έχει τίποτα αναγνωρίσιμο μέσα ή θα φάμε ακρίδες ογκρατέν; Ο Σάι Μπάμπα! Παπαδαριό κι αυτός. Εσύ από τον ένα παπά φεύγεις στον άλλο πέφτεις. Δεν είναι πολύς ο καιρός που μου έλεγες, ο Χριστόδουλος βρε, ο Χριστόδουλος!
Σερβιτόρος: -Ογκρατέν σπεσιάλ!
Θοδωρής: (με ξεφύσημα δυσφορίας) -Δεν σε τιμάει σαν αριστερή να μη σέβεσαι τον πολιτισμό των άλλων λαών. Άκου ακρίδες ογκρατέν! Κατηγορείς και τους ρατσιστές! Και τι νομίζεις εσύ; ο σοσιαλισμός θα σώσει τον κόσμο.; που πριν χρόνια φώναζες, ο Ανδρέας βρε! ο Ανδρέας! και μετά το φιάσκο, το γύρισες στο τρία κλικ αριστερά;
Ασπασία: -Τουλάχιστον δεν παραμυθιάζομαι με ανύπαρκτους σωτήρες. Ο λαός μόνος του μπορεί να παλέψει για τη ζωή και τα δικαιωματά του, Να προσέχεις μη λαλήσεις πάντως, σαν τον Τομ Κρουζ και άλλους... Και αν δηλαδή κάποιοι τουρίστες σιχαίνονται το κοκορέτσι είναι ρατσιστές; Και τέλος πάντων, για πες τώρα, που ξέρεις εσύ τις γεύσεις στα φαγητά του μενού;
Θοδωρής: -Γιατί δεν είμαι κολλημένος με την ελληνική κουζίνα. Τα δοκιμάζω όλα. Κι άσε τις εξυπνάδες έχει και ψύχρα.
Ασπασία:- Θα φταίει η ανοιχτή πόρτα πίσω σου. Ποτέ μην αφήνεις την πλάτη σου εκτεθειμένη. Πότε δοκίμασες την ινδική κουζίνα; Έχεις ξανάρθει εδώ; Άρα ήταν και δική σου η ιδέα να έρθουμε;
Θοδωρής: -Μην ανησυχείς έχουν γνώση οι φύλακες, για την πλάτη μου μιλώντας... Ναι, δική μου ιδέα ήταν. Είχα έρθει με έναν υποψήφιο πελάτη σε επαγγελματικό δείπνο. Αυτός με έφερε εδώ.
Ασπασία: -Κι εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα;
Θοδωρής: -Γιατί να ξέρεις; Ξαφνικό ενδιαφέρον;
Ασπασία: -Πάντα ενδιαφέρομαι. Εσύ τα κρατάς όλα μυστικά.
Πέφτει σιωπή αναμεσά τους. Κοιτάζουν ο ένας δεξιά, ο άλλος αριστερά, παρατηρώντας το χώρο. Δυναμώνει και ο ήχος από μια ινδική μουσική που ήδη έπαιζε χαμηλά. Το ζευγάρι μοιάζει να έχει κάνει ανακωχή και να παίρνει είδηση που βρίσκεται. Χαμογελούν στο άκουσμα της μουσικής και η Ασπασία παριστάνει κάποια χορευτική φιγούρα με το κεφάλι και τα χέρια της.
ΣΚΗΝΗ 2η
Ο σερβιτόρος κάνει ένα βήμα μπροστά χαμογελώντας. Με μια ελαφριά υπόκλιση απευθύνεται στο Θοδωρή.
Σερβιτόρος: -Χαίρομαι που σας βλέπω πάλι κύριε... είδατε κατάλογο;
Ασπασία: -Κατάλαβα... πάλι μαδήθηκες για την επίδειξη....
Θοδωρής: -Κι εγώ χαίρομαι φίλε μου, για την ώρα δυο ποτήρια κρασί. Περιμένουμε παρέα.
Σερβιτόρος: -Κρασί που αρέσει εσας ή στο κυρία καλύτερα;
Θοδωρής: -Το καλό θ’ αρέσει και στους δυο μας. Άρα φέρε μας ένα καλό, ξέρεις εσύ.
Σερβιτόρος: -Ξέρω. strong wine.
Ασπασία: -Δηλαδή μόνο το δυνατό κρασί είναι καλό κατά τη γνώμη του; και που ξέρει ότι εγώ το γουστάρω;
Θοδωρής: -Η δουλειά του είναι. Αν κάποιος δεν έχει ξανάρθει εδώ, τους προτείνει πράγματα που θεωρεί ότι είναι από τα καλυτερά τους.
Ασπασία στο σερβιτόρο: -Φέρε μας το κρασί και βλέπουμε.
Σερβιτόρος: -Μενού διαβάσατε;
Ασπασία: -Μα σου είπαμε, περιμένουμε παρέα...
Σερβιτόρος: -Μενού φέρω μετά, πρέπει να δώσω κι αλλού. Ω! παρέα.. πολλά πιάτα, ένα τραπέζι λίγο. Δύο μαζί καλύτερα;
Ασπασία: -Όχι καλά είμαστε εδώ. Φέρε το κρασί να τελειώνουμε...
Σερβιτόρος θιγμένος: -Μάλιστα, ό-πως επιτυμείτε. εγώ είπα για καλύτερα, που τρώτε πολύ... (Απομακρύνεται)
Ασπασία: -Επιτέλους ξεκουμπίστηκε. Ποιος τρώει πολύ; Εσύ;
Θοδωρής: -Εσύ μην αφήσεις καρφίτσα να πέσει κάτω. Δεν τον είδες, δεν μιλάει καλά ελληνικά...
Ασπασία: -Δεν μου αρέσει να τον έχουμε πάνω από το κεφάλι μας και να διακόπτει.
Θοδωρής: -Σαν απολίτιστη χωριάτισσα κάνεις. Θα στέκεται διακριτικά σε απόσταση για να παίρνει τα άδεια πιάτα και να μας εξυπηρετεί. Όπως κάνουν σε κάθε καλό εστιατόριο.
Ασπασία: -Σιγά μην το κάνουν παντού.
Θοδωρής: -Ναι ξέχασα. Στα χασαπιά που πηγαίνεις εσύ δεν το κάνουν. Βέβαια ότι πληρώνεις παίρνεις.
Ασπασία: -Ε μη μας βγάζεις και άχρηστα όλα τα ελληνικά εστιατόρια τώρα επειδή ανακάλυψες το ινδικό! Και για να ξαναγυρίσω στην κουβέντα μας, σου έλεγα πως εγώ πάντα ενδιαφέρομαι για το τι γίνεται στην εργασία σου. Σε ρωτώ συχνά, αλλά εσύ προστατεύεις τα μυστικά της εταιρείας. Συνέχεια πίσω από τον Διαμαντόπουλο τρέχεις.
Θοδωρής: -Είναι καλύτερα έτσι. Αφού ανήκεις κι εσύ στο προσωπικό, όσο λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο για σένα. Αυτό το πίσω, που είπες, είναι άσχημο καρφί. Δεν είμαι πίσω του, δίπλα του είμαι και δίνω προσοχή σε ότι μου λέει.
Ασπασία: -Τι δεν πρέπει να μάθω; τις βρωμοδουλειές του; Πρόσεχε γιατί όταν το κολλητάρι σου δεν θα σε χρειάζεται πια, θα πας στα αζήτητα.
Θοδωρής: -Έχεις μεγάλη φαντασία αλλά μόνο σε ότι αφορά την καχυποψία σου. Άκου βρωμοδουλειές! Κορίτσι μου εσύ αν μάθεις κάτι που πρέπει να γνωρίζουν μόνο στα κεντρικά, θα τρέξεις να το κοινοποιήσεις στο προσωπικό όλων των καταστημάτων μόνο και μόνο για να το παίξεις μαμά φαμίλια. Αλλά δεν είναι για να τα μαθαίνει όλα το προσωπικό. Αν δεν βάλεις μυαλό εσένα βλέπω στα αζήτητα.
Ασπασία: -Θα μου παραδώσεις αυτοπροσώπως και την απόλυσή μου; Αυτά συζητάτε μεταξύ σας;
Θοδωρής: -Έλα μη γίνεσαι σαχλή! Δεν πέφτει μόνο αυτό το θέμα στο τραπέζι των συζητήσεων.
Ασπασία: -Για ηλίθιους μας περνάτε όλους; Λες να μην έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει; Τι άλλο θέμα πέφτει; Το ξέπλυμα των χρημάτων;
Θοδωρής: -Πάλι σάχλες λες. Άστα αυτα τώρα. Έχουμε μόλις δέκα λεπτά να πούμε τα δικά μας πριν έρθουν οι άλλοι.
Ασπασία: -Και γιατί να στριμώξουμε τα δικά μας μέσα σε δέκα λεπτά; Σπίτι δεν έχουμε να τα πούμε εκεί;
Θοδωρής: -Πρέπει να σου εξηγήσω τι ξέρει ο Διαμαντόπουλος για μας.
Ασπασία: -Τι να ξέρει ρε Θοδωρή ο Διαμαντόπουλος για μας; Ότι είμαστε ένα παντρεμένο ζευγάρι όπως όλα τα ζευγάρια του Θεού. Αυτό δεν ξέρει;
Θοδωρής: Δεν ξέρει μόνο αυτό. Με ρώτησε γιατί δεν σε έχουμε προωθήσει ακόμα σε καμιά καλύτερη θέση. Κι αναγκάστηκα να του πω ένα ψέμα.
Ασπασία: -Τι ψέμα του είπες;
Έρχεται ο σερβιτόρος κρατώντας το δίσκο με το κρασί. Ακουμπά στο τραπέζι το μπουκάλι με τα δυο ποτήρια, ανοίγει το μπουκάλι τελετουργικά, σερβίρει τα δυο ποτήρια και περιμένει από πάνω τους, με επίσημο ύφος. Η Ασπασία κάθεται στα καρφιά.
Ασπασία ψιθυριστά: -Γιατί δεν φεύγει; μας σέρβιρε...κάθεται σαν μπάστακας...Κι αυτοί στο διπλανό τραπέζι τους πρόσεξες; Μας κοιτάζουν συνέχεια.
Θοδωρής: -Αμαν ρε Ασπασία! Τη δουλειά του κάνει, περιμένει να δοκιμάσουμε να του πούμε αν μας αρέσει... και πάψε να φαντασιώνεσαι πράγματα.
Ασπασία: -Όχι ειλικρινά, κοίτα με τρόπο να δεις ότι έχουν στημένο το αυτί τους και παρακολουθούν όλα όσα λέμε.
Σερβιτόρος χαμηλόφωνα: -bichcoin spies.
Θοδωρής στον σερβιτόρο: -Ωραίο φίλε μου, σ' ευχαριστούμε. Στην Ασπασία: -Ναι όπου νά' ναι θα σε απαγάγουν κιόλας. Έχεις μεγάλη φαντασία τελικά, κρίμα που αφορά μόνο την καχυποψία σου.
Ασπασία: -Ενώ εσύ, θα την προτιμούσες στο σεξ ας πούμε.
Θοδωρής: -Δεν θα μου κακόπεφτε...Και που ξέρεις, μπορεί και να ήμασταν αλλιώς τότε...
Ασπασία τραγουδώντας: -Ο Αλδεβαράαν! Να τι και ποιος φταίει λοιπόν. Τέλος πάντων, τι ψέμα είπες στον Διαμαντόπουλο για μένα; πες γρήγορα, θέλω να πάω στην τουαλέτα…
Ο Σερβιτόρος στη θέση του, κοιτάζει έκπληκτος την Ασπασία, ύστερα σα να προσπαθεί να θυμηθεί κάτι, και άηχα με το στόμα ψάχνει τη λέξη. -Αλδεβρ... Αλβραν!
Θοδωρής: Ότι δεν είσαι για τέτοιες ευθύνες και άλλωστε είσαι ευχαριστημένη από τη θέση σου μέσα στο κατάστημα. Ότι δεν ξέρεις καν υπολογιστή.
Η Ασπασία για κάποια δευτερόλεπτα παγώνει. Ύστερα σηκώνεται, σηκώνει και το ποτήρι στον αέρα σαν για να κάνει πρόποση και τραγουδά με κέφι. "This is a mans word" Ύστερα κοπανάει το ποτήρι στο τραπέζι κι απομακρύνεται προς την τουαλέτα συνεχίζοντας να τραγουδάει.
Ο Σερβιτόρος έχει απομείνει ακίνητος με το φρύδι ανασηκωμένο.
Τα φώτα χαμηλώνουν.
