παρέλαση

Σφύρα κυρ δάσκαλε
το ένα στο αριστερό
δυνατά
στην άκρη του δρόμου αθέατοι
χειροκροτούν οι ήρωες
και στην εξέδρα επάνω
κορδώνονται
οι προδότες.

Πάω κι έρχομαι
πιο γρήγορα από τις εποχές του χρόνου
και πιο αργά από τις διαθέσεις μου
η ζωή κυλάει.

Να πιω
το γάργαρο του ήχου σου
τη μυρωδιά της θαλασσάς σου
να δω
να με παίρνει.
Το λάδι,
το μωρουδιακό σου
 ταλκ
το άρωμα
που έφυγες και  μένει
παιδί μου
ευχή μου
ζωή!