εκεί που ο καπνός σμίγει με τον ορίζοντα,
στέκεται η Μιν Λιαν.
Το βλέμμα της, παγωμένο ποτάμι
δεν καθρεφτίζει τίποτα μέσα του
Κοιτάζει τον έκπτωτο
πρίγκιπα
Χωρίς κραυγή νίκης
Αλαλαγμούς χαράς.
Μόνος αυτός περπατά μακριά
Χωρίς στρατό
Χωρίς χώρα
Χωρίς όνομα
Χωρίς βασίλισσα
—ελπίδα απρόσιτη πια
στην ανατροπή της μοίρας του.
Θανάσιμη η σιωπή που ανεβαίνει
να συναντήσει τα σύννεφα που διαλύονται
στις κορφές του Κατμαντού
Και ο ουρανός ξανοίγει.
