Η Μεζονέτα

 

Περίμενα πολύ

να περάσει το παρόν στο παρελθόν

για να μπορέσω να το ζήσω στο μέλλον.

Κι ας έρθει κάποιος να μου πει

ότι παραβιάζω

τι φόρμες και τις νόρμες του —κολιού

και του Αύγουστου.

Και τι δεν ονειρεύτηκα στο μεταξύ

καθώς έσκαβα στα θεμέλια του παρόντος

περνώντας από τις υγρές περιοχές του χθες,

για να βρω τις κολώνες μιας μελλοντικής μεζονέτας

όταν το "κάτω" διαμέρισμα

θα ήταν ακατοίκητο και ρημαγμένο.

Κι ας έρθει κάποιος να μου πει 

πως δεν έχω το δικαίωμα

καθώς οι άδειες ανέγερσης

έχουν προϋποθέσεις και όρους

σύμφωνα με την έννομη τάξη πραγμάτων.

Και πως η εφορία σε χρεώνει έναν σκασμό

για τα αδήλωτα πρόσθετα

των οικημάτων, 

— προς όφελος τάχα των απατημένων πολιτών, 

ενώ οι χαφιέδες της φροντίζουν επιμελώς,

ακόμα για τον σκασμό

των αισθημάτων. 

Πυγολαμπίδα

 Ξαφνικό φως πέρασε μέσα μου.

Σαν μια πυγολαμπίδα με προορισμό
ταξιδεύεις περνώντας από τα μάτια του κόσμου
για να καταλήξεις σε μένα.

Και είναι αυτό το πιο γρήγορο ταξίδι μας στο χρόνο,
αναλαμπή κι απάγαυσμα ενωμένης πτήσης
δια μέσου των αιώνων.

Σαν πυγολαμπίδα το χαμόγελό σου,
με μνήμη ζωντανή από τη γέννησή της, έφτασε στα μάτια
που το φως τους σου χάρισαν.

Το στοιχείο

Στον τόπο του εγκλήματος γύρισες ξανά

Κι ας ψεύδεσαι στον εαυτό σου και στους άλλους.

Βλέπεις είναι σημαντικό το στοιχείο 

που δεν πρόλαβες να μαζέψεις

μα δεν υπάρχει τρόπος πιστεψέ με

να το πάρεις μαζί σου. 

Δεν κλείνεται μέσα στα κουτάκια

που κουβαλάς μαζί σου 

η αγάπη.

Ξέρω πως θα την ήθελες γι' ασφάλεια 

μέσα στην τσέπη σου φιμωμένη.

Δεν σου το έμαθε κανείς αλήθεια;

αυτές οι δύο λέξεις δεν ταίριαξαν ποτέ μαζί.

Είτε με την μία θα ζεις

είτε με την άλλη.

Το στοιχείο που ζητάς

έχει μείνει εδώ ζωντανός μάρτυρας

του στυγερού εγκλήματος

στον εαυτό σου.

Κι εσύ σαν φάντασμα δεν έχεις αισθήσεις

δεν μπορείς  να  μυρίσεις

 να  γευτείς 

 να αισθανθείς τη θερμοκρασία του,

γιατί το στοιχείο που ζητάς

δεν είναι προιόν φαντασίας.

Είναι γέννημα θέλησης 

και πίστης στον άνθρωπο.