ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ- ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΛΙΟΥ/ ΤΊΤΛΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΑΛΒΑΣ

Ελληνικός χαλβάς 

Της Ελένης Μπάλιου

Πρόσωπα Ασπασία 43 

Θοδωρής 50 

Ινδός Σερβιτόρος 30

Πρόεδρος (Διαμαντόπουλος) 65 

Αριστέα σύζυγος προέδρου 45

 ΣΚΗΝΗ 1η 

 Ζευγάρι σε γάμο με δύο παιδιά. Αυτός περιφερειακός διευθυντής μιας αλυσίδας τροφίμων που άνοιξε με δέκα καταστήματα και φιλοδοξεί ν’ αυγατίσει. Αυτή υπάλληλος στην ίδια εταιρεία και υφιστάμενός του. Βγαίνουν σε δείπνο με τον πρόεδρο και ιδρυτή της εταιρείας. Το ραντεβού είναι για τις εννιά. Το ζευγάρι πηγαίνει νωρίτερα στο ινδικό εστιατόριο. Ένας Ινδός σερβιτόρος με τουρμπάνι, τους οδηγεί σε τραπέζι και στέκεται διακριτικά όρθιος σε δυο μέτρα απόσταση. 

 Ασπασία: -Όλα τά’ χε η Μαριορή το ινδικό μας έλειπε. Τι στράβωσε δηλαδή στην ελληνική κουζίνα; 

 Θοδωρής: -Τίποτα στραβό με την ελληνική κουζίνα, την δοκιμάζεις όμως από τότε που γεννήθηκες. Δεν την βαρέθηκες; Να δοκιμάσεις και κάτι άλλο; 

 Ασπασία: -Και τι είμαι εγώ; Ινδικό χοιρίδιο; Να κάνουν οι Ινδοί πειράματα με το στομάχι μου; Σερβιτόρος: -Εδώ φαί καλό, όχι ποντίκια. 

 Θοδωρής: -Γι’ αυτό θα παραμείνεις υπαλληλίσκος στον αιώνα τον άπαντα. Δεν έχεις φαντασία, ούτε και καμιά επιθυμία να εξελιχθείς. Σε άκουσε και ο σερβιτόρος ντροπή... 

 Ασπασία: -Αυτό πάλι πως μας προέκυψε; Για κουζίνα μιλούσαμε. Πολύ κοντά μας δεν στέκεται ο σερβιτόρος; 

 Θοδωρής: -Πες μου τι τρως να σου πω ποιος είσαι. Και ο σερβιτόρος είναι εκεί που πρέπει να είναι. 

 Ασπασία: -Α κοίτα. Αν θέλεις να βρεις αφορμή για να μου βγάλεις κουσούρια είναι άλλο. Με την ίδια λογική θα μπορούσα κι εγώ να σου πω, ότι είσαι ο μόνος στο σπίτι που τρως τον λαπά όχι για τις θεραπευτικές του ιδιότητες αλλά γιατί σου αρέσει. Σ’ έχει βρίσει εξαιτίας αυτού κανείς να σε πει λαπά; Ή που δεν τολμάω να φτιάξω χαλβά γιατί πέφτεις με τα μούτρα και δεν αφήνεις κομμάτι σε κανέναν. Σ' έχει πει κανείς χαλβά; 

 Θοδωρής: Το ρύζι ανακαλύφθηκε στην Κίνα που είχε αναπτύξει λαμπρό πολιτισμό και τεχνολογία. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Πολλά χρόνια καλή μου. Και θα έπρεπε να το έχεις πάρει είδηση. Ο χαλβάς, όλη η Ελλάδα τρώει χαλβά, λες να είμαστε όλοι οι Έλληνες χαλβάδες; 

 Σερβιτόρος χαμηλόφωνα: Κίνα ρύζι, Ινδία χαλβά the best! 

 Ασπασία: -Για όλους δεν ξέρω... Εσύ είπες την παροιμία, αλλά για την άλλη, "πες μου με ποιον πλαγιάζεις να σου πω ποιος είσαι», έχεις καμιάν ιστορική αναφορά; Γιατί κατά βάση αυτή γνωρίζει ο κόσμος. Τα άλλα είναι δικές σου πολιτισμένες μπηχτές που εξαιρώντας το χαλβά και το λαπά, ρίχνεις από τότε που κόλλησες με αυτόν τον Σάι Μπάμπα. 

 Θοδωρής: -Άσε τον Σάι Μπάμπα απέξω. Δεν τρώει ούτε λαπά ούτε χαλβά. 

 Ασπασία: -Μπα; Παρακολουθείς και το διαιτολογιό του; Και τι τρώει μωρό μου ο φωτισμένος αυτός άνθρωπος; Ή δεν είναι άνθρωπος; Μπας είναι πνεύμα; 

 Θοδωρής: -Αν ήξερες πόσο στ’ αλήθεια φωτισμένος είναι και πόσα καλά έχει κάνει, δεν θα ειρωνευόσουν…Ο Σάι Μπάμπα βρε, ο Σάι Μπάμπα....αλλά τι να σου πω που είσαι κολλημένη με τις ξεπερασμένες ιδέες σου και βλέπεις την απατεωνιά παντού. Τέλος πάντων, που είναι ο κατάλογος; 

 Ο Θοδωρής στριφογυρίζει νευρικά στην καρέκλα του, ο σερβιτόρος με χαμόγελο πλησιάζει και του δίνει έναν κατάλογο. 

 Ασπασία: -Θα έχει τίποτα αναγνωρίσιμο μέσα ή θα φάμε ακρίδες ογκρατέν; Ο Σάι Μπάμπα! Παπαδαριό κι αυτός. Εσύ από τον ένα παπά φεύγεις στον άλλο πέφτεις. Δεν είναι πολύς ο καιρός που μου έλεγες, ο Χριστόδουλος βρε, ο Χριστόδουλος! 

 Σερβιτόρος: -Ογκρατέν σπεσιάλ! 

Θοδωρής: (με ξεφύσημα δυσφορίας) -Δεν σε τιμάει σαν αριστερή να μη σέβεσαι τον πολιτισμό των άλλων λαών. Άκου ακρίδες ογκρατέν! Κατηγορείς και τους ρατσιστές! Και τι νομίζεις εσύ; ο σοσιαλισμός θα σώσει τον κόσμο.; που πριν χρόνια φώναζες, ο Ανδρέας βρε! ο Ανδρέας! και μετά το φιάσκο, το γύρισες στο τρία κλικ αριστερά;

Ασπασία: -Τουλάχιστον δεν παραμυθιάζομαι με ανύπαρκτους σωτήρες. Ο λαός μόνος του μπορεί να παλέψει για τη ζωή και τα δικαιωματά του, Να προσέχεις μη λαλήσεις πάντως, σαν τον Τομ Κρουζ και άλλους... Και αν δηλαδή κάποιοι τουρίστες σιχαίνονται το κοκορέτσι είναι ρατσιστές; Και τέλος πάντων, για πες τώρα, που ξέρεις εσύ τις γεύσεις στα φαγητά του μενού; 

 Θοδωρής: -Γιατί δεν είμαι κολλημένος με την ελληνική κουζίνα. Τα δοκιμάζω όλα. Κι άσε τις εξυπνάδες έχει και ψύχρα. 

 Ασπασία:- Θα φταίει η ανοιχτή πόρτα πίσω σου. Ποτέ μην αφήνεις την πλάτη σου εκτεθειμένη. Πότε δοκίμασες την ινδική κουζίνα; Έχεις ξανάρθει εδώ; Άρα ήταν και δική σου η ιδέα να έρθουμε; 

 Θοδωρής: -Μην ανησυχείς έχουν γνώση οι φύλακες, για την πλάτη μου μιλώντας... Ναι, δική μου ιδέα ήταν. Είχα έρθει με έναν υποψήφιο πελάτη σε επαγγελματικό δείπνο. Αυτός με έφερε εδώ. 

Ασπασία: -Κι εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα; 

 Θοδωρής: -Γιατί να ξέρεις; Ξαφνικό ενδιαφέρον; Ασπασία: -Πάντα ενδιαφέρομαι. Εσύ τα κρατάς όλα μυστικά. 

 Πέφτει σιωπή αναμεσά τους. Κοιτάζουν ο ένας δεξιά, ο άλλος αριστερά, παρατηρώντας το χώρο. Δυναμώνει και ο ήχος από μια ινδική μουσική που ήδη έπαιζε χαμηλά. Το ζευγάρι μοιάζει να έχει κάνει ανακωχή και να παίρνει είδηση που βρίσκεται. Χαμογελούν στο άκουσμα της μουσικής και η Ασπασία παριστάνει κάποια χορευτική φιγούρα με το κεφάλι και τα χέρια της. 

 ΣΚΗΝΗ 2η 

 Ο σερβιτόρος κάνει ένα βήμα μπροστά χαμογελώντας. Με μια ελαφριά υπόκλιση απευθύνεται στο Θοδωρή.

 Σερβιτόρος: -Χαίρομαι που σας βλέπω πάλι κύριε... είδατε κατάλογο; 

 Ασπασία: -Κατάλαβα... πάλι μαδήθηκες για την επίδειξη.... 

Θοδωρής: -Κι εγώ χαίρομαι φίλε μου, για την ώρα δυο ποτήρια κρασί. Περιμένουμε παρέα. 

Σερβιτόρος: -Κρασί που αρέσει εσας ή στο κυρία καλύτερα;

Θοδωρής: -Το καλό θ’ αρέσει και στους δυο μας. Άρα φέρε μας ένα καλό, ξέρεις εσύ. 

Σερβιτόρος: -Ξέρω. strong wine. 

Ασπασία: -Δηλαδή μόνο το δυνατό κρασί είναι καλό κατά τη γνώμη του; και που ξέρει ότι εγώ το γουστάρω; 

 Θοδωρής: -Η δουλειά του είναι. Αν κάποιος δεν έχει ξανάρθει εδώ, τους προτείνει πράγματα που θεωρεί ότι είναι από τα καλυτερά τους. 

Ασπασία στο σερβιτόρο: -Φέρε μας το κρασί και βλέπουμε.

Σερβιτόρος: -Μενού διαβάσατε; 

 Ασπασία: -Μα σου είπαμε, περιμένουμε παρέα... 

Σερβιτόρος: -Μενού φέρω μετά, πρέπει να δώσω κι αλλού. Ω! παρέα.. πολλά πιάτα, ένα τραπέζι λίγο. Δύο μαζί καλύτερα;

Ασπασία: -Όχι καλά είμαστε εδώ. Φέρε το κρασί να τελειώνουμε...

Σερβιτόρος θιγμένος: -Μάλιστα, ό-πως επιτυμείτε. εγώ είπα για καλύτερα, που τρώτε πολύ... (Απομακρύνεται) 

 Ασπασία: -Επιτέλους ξεκουμπίστηκε. Ποιος τρώει πολύ; Εσύ;

 Θοδωρής: -Εσύ μην αφήσεις καρφίτσα να πέσει κάτω. Δεν τον είδες, δεν μιλάει καλά ελληνικά... 

 Ασπασία: -Δεν μου αρέσει να τον έχουμε πάνω από το κεφάλι μας και να διακόπτει. 

 Θοδωρής: -Σαν απολίτιστη χωριάτισσα κάνεις. Θα στέκεται διακριτικά σε απόσταση για να παίρνει τα άδεια πιάτα και να μας εξυπηρετεί. Όπως κάνουν σε κάθε καλό εστιατόριο. 

 Ασπασία: -Σιγά μην το κάνουν παντού. 

 Θοδωρής: -Ναι ξέχασα. Στα χασαπιά που πηγαίνεις εσύ δεν το κάνουν. Βέβαια ότι πληρώνεις παίρνεις. 

 Ασπασία: -Ε μη μας βγάζεις και άχρηστα όλα τα ελληνικά εστιατόρια τώρα επειδή ανακάλυψες το ινδικό! Και για να ξαναγυρίσω στην κουβέντα μας, σου έλεγα πως εγώ πάντα ενδιαφέρομαι για το τι γίνεται στην εργασία σου. Σε ρωτώ συχνά, αλλά εσύ προστατεύεις τα μυστικά της εταιρείας. Συνέχεια πίσω από τον Διαμαντόπουλο τρέχεις. 

 Θοδωρής: -Είναι καλύτερα έτσι. Αφού ανήκεις κι εσύ στο προσωπικό, όσο λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο για σένα. Αυτό το πίσω, που είπες, είναι άσχημο καρφί. Δεν είμαι πίσω του, δίπλα του είμαι και δίνω προσοχή σε ότι μου λέει. 

 Ασπασία: -Τι δεν πρέπει να μάθω; τις βρωμοδουλειές του; Πρόσεχε γιατί όταν το κολλητάρι σου δεν θα σε χρειάζεται πια, θα πας στα αζήτητα. 

 Θοδωρής: -Έχεις μεγάλη φαντασία αλλά μόνο σε ότι αφορά την καχυποψία σου. Άκου βρωμοδουλειές! Κορίτσι μου εσύ αν μάθεις κάτι που πρέπει να γνωρίζουν μόνο στα κεντρικά, θα τρέξεις να το κοινοποιήσεις στο προσωπικό όλων των καταστημάτων μόνο και μόνο για να το παίξεις μαμά φαμίλια. Αλλά δεν είναι για να τα μαθαίνει όλα το προσωπικό. Αν δεν βάλεις μυαλό εσένα βλέπω στα αζήτητα. 

 Ασπασία: -Θα μου παραδώσεις αυτοπροσώπως και την απόλυσή μου; Αυτά συζητάτε μεταξύ σας; 

 Θοδωρής: -Έλα μη γίνεσαι σαχλή! Δεν πέφτει μόνο αυτό το θέμα στο τραπέζι των συζητήσεων. 

 Ασπασία: -Για ηλίθιους μας περνάτε όλους; Λες να μην έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει; Τι άλλο θέμα πέφτει; Το ξέπλυμα των χρημάτων; 

 Θοδωρής: -Πάλι σάχλες λες. Άστα αυτα τώρα. Έχουμε μόλις δέκα λεπτά να πούμε τα δικά μας πριν έρθουν οι άλλοι.

 Ασπασία: -Και γιατί να στριμώξουμε τα δικά μας μέσα σε δέκα λεπτά; Σπίτι δεν έχουμε να τα πούμε εκεί; 

 Θοδωρής: -Πρέπει να σου εξηγήσω τι ξέρει ο Διαμαντόπουλος για μας. 

 Ασπασία: -Τι να ξέρει ρε Θοδωρή ο Διαμαντόπουλος για μας; Ότι είμαστε ένα παντρεμένο ζευγάρι όπως όλα τα ζευγάρια του Θεού. Αυτό δεν ξέρει; 

 Θοδωρής: Δεν ξέρει μόνο αυτό. Με ρώτησε γιατί δεν σε έχουμε προωθήσει ακόμα σε καμιά καλύτερη θέση. Κι αναγκάστηκα να του πω ένα ψέμα. 

 Ασπασία: -Τι ψέμα του είπες; 

Έρχεται ο σερβιτόρος κρατώντας το δίσκο με το κρασί. Ακουμπά στο τραπέζι το μπουκάλι με τα δυο ποτήρια, ανοίγει το μπουκάλι τελετουργικά, σερβίρει τα δυο ποτήρια και περιμένει από πάνω τους, με επίσημο ύφος. Η Ασπασία κάθεται στα καρφιά. 

 Ασπασία ψιθυριστά: -Γιατί δεν φεύγει; μας σέρβιρε...κάθεται σαν μπάστακας...Κι αυτοί στο διπλανό τραπέζι τους πρόσεξες; Μας κοιτάζουν συνέχεια. 

 Θοδωρής: -Αμαν ρε Ασπασία! Τη δουλειά του κάνει, περιμένει να δοκιμάσουμε να του πούμε αν μας αρέσει... και πάψε να φαντασιώνεσαι πράγματα. 

 Ασπασία: -Όχι ειλικρινά, κοίτα με τρόπο να δεις ότι έχουν στημένο το αυτί τους και παρακολουθούν όλα όσα λέμε. Σερβιτόρος χαμηλόφωνα: -bichcoin spies. 

 Θοδωρής στον σερβιτόρο: -Ωραίο φίλε μου, σ' ευχαριστούμε. Στην Ασπασία: -Ναι όπου νά' ναι θα σε απαγάγουν κιόλας. Έχεις μεγάλη φαντασία τελικά, κρίμα που αφορά μόνο την καχυποψία σου.

 Ασπασία: -Ενώ εσύ, θα την προτιμούσες στο σεξ ας πούμε.

 Θοδωρής: -Δεν θα μου κακόπεφτε...Και που ξέρεις, μπορεί και να ήμασταν αλλιώς τότε... 

Ασπασία τραγουδώντας: -Ο Αλδεβαράαν! Να τι και ποιος φταίει λοιπόν. Τέλος πάντων, τι ψέμα είπες στον Διαμαντόπουλο για μένα; πες γρήγορα, θέλω να πάω στην τουαλέτα… 

 Ο Σερβιτόρος στη θέση του, κοιτάζει έκπληκτος την Ασπασία, ύστερα σα να προσπαθεί να θυμηθεί κάτι, και άηχα με το στόμα ψάχνει τη λέξη. -Αλδεβρ... Αλβραν! 

Θοδωρής: Ότι δεν είσαι για τέτοιες ευθύνες και άλλωστε είσαι ευχαριστημένη από τη θέση σου μέσα στο κατάστημα. Ότι δεν ξέρεις καν υπολογιστή. 

 Η Ασπασία για κάποια δευτερόλεπτα παγώνει. Ύστερα σηκώνεται, σηκώνει και το ποτήρι στον αέρα σαν για να κάνει πρόποση και τραγουδά με κέφι. "This is a mans word" Ύστερα κοπανάει το ποτήρι στο τραπέζι κι απομακρύνεται προς την τουαλέτα συνεχίζοντας να τραγουδάει. 

Ο Σερβιτόρος έχει απομείνει ακίνητος με το φρύδι ανασηκωμένο. Τα φώτα χαμηλώνουν. 

 ΣΚΗΝΗ 3η. 

 Η Ασπασία επιστρέφει στο τραπέζι της αργά και σκεπτικά. Ο Θοδωρής απολαμβάνει το κρασί του με αργές κινήσεις χαζεύοντας μια πιτσιρίκα απέναντί του. Ο σερβιτόρος στη θέση του, ξεροβήχει δυο φορές. Ο Θοδωρής παίρνει τα μάτια του από την πιτσιρίκα και γυρίζει προς την Ασπασία που πλησιάζει. 

 Ασπασία έρχεται τραγουδώντας και κάθεται:- Για να συνειδητοποιήσω καλύτερα αυτό που είπες... Είπες στον Διαμαντόπουλο ότι δεν κάνω στην ουσία για καμιά άλλη δουλειά παρά μόνο για πωλήτρια στον πάγκο; 

 Θοδωρής: -Δεν μου λες Ασπασία, αν σε κάναμε υπεύθυνη στο τμήμα σου, θα κράταγες κάτι για τον εαυτό σου χωρίς να το ξεράσεις σε όλους τους υπόλοιπους; Είσαι ανίκανη ν’ ακολουθήσεις την πολιτική της εταιρείας, το ξέρεις καλά αυτό. 

Ασπασία τραγουδάει: "Ο Αλδεβαράαν!" και μουντζώνεται. -Δεν μ' ενδιαφέρει ν' ακολουθήσω μια πολιτική που θεωρεί τους υπαλλήλους αναλώσιμα πιόνια χωρίς ψυχη και ανάγκες. 

Θοδωρής:- Φεύγεις με James Brown , γυρίζεις πίσω με αυτόν τον Αλδεβαράαν! Μπας είδες κανέναν γνωστό σου; Και, αναλώσιμα πιόνια; χαχα! πρόσεξε τώρα που θα έρθει ο Διαμαντόπουλος μην πετάξεις καμιά τέτοια μπαρούφα και με κάνεις ρεζίλι. 

Ασπασία: -Μπαρούφα... ο Αλδεβαράν ο γνωστός μου που λες, συμβολίζει την ελπίδα και την αναζήτηση του νοήματος, ο λαμπρότερος αστέρας των Υάδων Το αραβικό του όνομα σημαίνει αυτόν που ακολουθεί σε μια ατέρμονη αλλά μάταιη προσπάθεια. Σου θυμίζει κάποια αυτό αξιότιμε σφουγγοκωλάριε του Διαμαντόπουλου; 

Θοδωρής λίγο άβολα: -Δεν σε υποτιμώ Ασπασία. Άλλο το πώς σε βλέπω σαν γυναίκα άλλο το πώς χειρίζεσαι τις καταστάσεις στη δουλειά. Θα σε φάνε τα συνδικαλιστικά σου αν δεν μάθεις να σωπαίνεις. Αυτό για τον Αλδεβαράν που το έμαθες; στην αστρολογία; 

Ασπασία κουνώντας το κεφάλι της περιφρονητικά: -Στην αστρολογία ναι. Καλά και δεν με υποτιμάς... με τον ίδιο τρόπο που με βλέπεις και σαν γυναίκα... 

Θοδωρής: -Έλα δεν είναι ώρα για τέτοια ψαρέματα. Φυσικά και σε βλέπω σαν γυναίκα. Δυο παιδιά μου έκανες και να θέλω δεν μπορώ να το αγνοήσω. 

Ασπασία: -Την έκανε τη δουλειά της η μηχανή, για γυναίκα μιλούσαμε. 

 Θοδωρής: -Σου είπα μην ψαρεύεις, δεν είναι ώρα για τέτοια.

 Ασπασία: -Ο Αλδεβαράαν.! τώρα που έμαθες και τη σημασία.

 Σερβιτόρος ενθουσιασμένος: -Αλβάρ αχ, αχ, πατρίδα μου! 

 Ο Θοδωρής τον κοιτάζει ξαφνιασμένος. Αυτός απολογείται: -Από Αλβάρ εγώ! 

 Η Ασπασία γελά. 

Θοδωρής προς Ασπασία: -Ασπασία που το πας; 

Ασπασία: -Εγώ το πάω; Μόνο του πάει. 

 Θοδωρής: -Πάψε τώρα, ήρθανε. 

Ανεβαίνει η ινδική μουσική με το σιτάρ που παίζει τόση ώρα στο background. Στην είσοδο εμφανίζεται ένα αριστοκρατικό ζευγάρι. Κοιτάζουν εξεταστικά το χώρο, και κατευθύνονται στο καθισμένο ζευγάρι. Ο Θοδωρής σηκώνεται άτσαλα για να τους υποδεχτεί. Ο σερβιτόρος τραβάει τις καρέκλες για να καθίσουν κι έχει αυτό το αντιπαθητικό για την Ασπασία χαμόγελο. Η Ασπασία του κάνει νόημα ν' απομακρυνθεί, αλλά αυτός κάνει ένα βήμα πίσω και στέκεται ακίνητος, κορδωμένος, με το βλέμμα μπροστά σοβαρό.

 Κύριος Διαμαντόπουλος (πρόεδρος) απευθυνόμενος στον σερβιτόρο. -Σ' ευχαριστώ παιδί μου... φέρε μας κάτι να πιούμε...

 Σερβιτόρος: -κρασί, ίδιο; 

Πρόεδρος: -Α, τι πίνουν τα παιδιά; .....εντάξει φέρε μας δυο ποτήρια..... 

 Ο Σερβιτόρος απομακρύνεται με ελαφριά υπόκλιση. 

 Θοδωρής: -Καλωσήλθατε κύριε Πρόεδρε, κυρία Διαμαντοπούλου, (της κρατά το χέρι με ελαφριά υπόκλιση) από δω η Ασπασία η γυναίκα μου. 

Πρόεδρος: -Δεν μας είπες ότι έχεις τόσο όμορφη γυναίκα Θόδωρα. Κι έχουμε αυτό το πλάσμα στα μαγαζιά μας; 

 Κυρία Διαμαντοπούλου (Αριστέα) απευθυνόμενη στην Ασπασία: -Χαίρω πολύ. Μη δίνετε σημασία στα λεγόμενα του άντρα μου, είναι χωρατατζής! 

 Ασπασία στο Θοδωρή ψιθυριστά: -Αυτό τώρα πώς να το πάρω; Άσε που μας έγραψαν με το που ήρθαν. 

 Θοδωρής: -Καθίστε καθίστε. Δεν έχουμε παραγγείλει ακόμα, σας περιμέναμε κοιτάζοντας το μενού.. 

 Αριστέα διαβάζοντας το μενού: -Δεν μου αρέσουν μερικά από αυτά, αν κι έχουν ωραία παρουσία. Αλλά αυτά τα safran scallops είναι μούρλια. Θα πάρω ένα τέτοιο για ορεκτικό. Και για κυρίως πιάτο θα πάρω ένα east meet west. Εσύ Ασπασία τι προτιμάς; 

 Ασπασία. Να σας πω την αλήθεια, δεν τα ξέρω. Τι είναι τα safran scallops; έχουν κρέας μέσα; 

 Αριστέα με ύφος συμπονετικής κατανόησης: -Λογικό είναι. Με τόσες υποχρεώσεις που έχεις μέσα κι έξω από το σπίτι, που να βρεις καιρό και γι' αυτά. Όχι δεν έχουν κρέας, είναι ορεκτικά. Στο συστήνω. 

 Ασπασία με ειρωνεία: -Και χρήμα…Άσε που δεν έχω ιδέα και από κομπιούτερ να τα ψάξω στο ίντερνετ... 

 Αριστέα: -χρήμα;; 

 Ασπασία: -Λέω, που να βρει κανείς καιρό και χρήμα! 

 Αριστέα: -Ω! φυσικά χρήμα... πάντως ακόμα και η κουτσή Μαρία ξέρει κομπιούτερ σήμερα. Να ζητήσεις από τα παιδιά σου να σου μάθουν. 

 Θοδωρής: -Δεν θα ήταν πρόβλημα βέβαια αυτό, αν η Ασπασία είχε τη διάθεση να δοκιμάσει άλλες γεύσεις. Αλλά δεν.... 

 Πρόεδρος: -Εγώ θα πάρω ένα ….(κοιτάζει γύρω του και μετά απευθύνεται στον Θοδωρή). «Ωραίο μέρος εδώ, έχει και ωραίες γυναίκες». Θα πάρω λοιπόν απ’ αυτό το prawn biriyani ινδικό ριζότο με γαρίδες, καλό φαίνεται. Εγώ και η Ασπασία έχουμε κάτι κοινό. Έλλειψη χρόνου. Ενώ η Αριστέα ψάχνει και βρίσκει όλα τα παράξενα μαγαζιά, τα έχει γυρίσει όλα, όπως κι εσύ. 

 Θοδωρής:- Ε, καλά τώρα... Όχι κι όλα! Έτυχε κι εγώ να το ανακαλύψω αυτό εδώ από έναν πελάτη μας. Αλλά κυρίως πιάτο δεν θα πάρετε εσείς; 

 Πρόεδρος: -Α ναι. Το ίδιο με της Αριστέας, Αυτό το Εast και west. Πελάτης μας; Ποιος ήταν αυτός; 

 Θοδωρής: -Κάποιος που ενδιαφέρθηκε για να ανοίξει ένα δικό μας υποκατάστημα στην Πάτρα. Ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις όμως.

 Ασπασία Κοιτάζοντας τον κατάλογο: -Καλά πλάκα μου κάνετε; Εδώ γράφει παϊδάκια. Δεν μ’ ενδιαφέρει η ονομαστική τους μετάλλαξη, θέλω παϊδάκια! 

Πρόεδρος: -Πέστα βρε Ασπασία! Ήρθαν τώρα οι Ινδοί να μας μάθουν στη γλώσσα τους τα κοψίδια μας. Άλλαξα γνώμη θα πάρω ότι και η Ασπασία. (Στο Θοδωρή) -Α, λες εκείνον τον γελοίο ανθρωπάκο που ήθελε να του κάνουμε έκπτωση στο ποσοστό της μηνιαίας συνεισφοράς του. 

 Θοδωρής: -Ναι ήθελε να το ρίξει στο τρία τοις εκατό. Για κοίτα εδώ, (δείχνει την Ασπασία) είδε παϊδάκια και γυάλισε το μάτι της… 

 Αριστέα με νάζι: -Μα τώρα για την εταιρεία θα μιλάμε; Θα πλήξω! Πείτε κάτι άλλο! 

 Ασπασία: -Λένε και για το μάτι μου που γυαλίζει. Με τι ασχολείστε σεις κυρία Διαμαντοπούλου μου; 

 Ο Θοδωρής της ρίχνει ένα άγριο βλέμμα και ξεροβήχει. 

 Θοδωρής: -Νομίζω πως καταλήξαμε, ας φωνάξουμε το σερβιτόρο Κάνει νόημα στο σερβιτόρο που πλησιάζει και χαμογελάει στην Αριστέα 

 Σερβιτόρος στην Αριστέα: -Πως είστε κυρία; 

 Αριστέα: -Ελαφρώς πεινασμένη αγαπητέ μου, ευχαριστώ. 

 Ασπασία: -Μα όλους τους θυμάται αυτός; 

 Θοδωρής: -Δουλειά του! 

 Ασπασία: -Δουλειά του, ναι ξέρω. Λοιπόν κυρία Διαμαντοπούλου δεν προλάβατε να μου πείτε με τι ασχολείστε. 

 Θοδωρής: -Μα τώρα ανάκριση θα κάνεις στη γυναίκα; 

Αριστέα: -Μα δεν με πειράζει Θοδωρή μου, μια παρέα είμαστε εδώ, δεν θα πούμε και κάτι; Λοιπόν Ασπασία μου, εγώ χρηματοδοτώ ένα κυνοτροφείο έξω από την πόλη που μαζεύει και θεραπεύει τα αδέσποτα σκυλιά. Δεν ανέχομαι να βλέπω ζωάκι να βασανίζεται στο δρόμο εγκαταλειμμένο. Απορώ πως το κάνουν οι άνθρωποι αυτό στα ζώα. 

Ασπασία: -Ενώ όταν το κάνουν στους ανθρώπους είναι εντάξει κυρία Διαμαντοπούλου μου; 

Αριστέα: -Δεν λέω αυτό, Οι άνθρωποι όμως μπορούν να προστατευτούν, ν’ αναζητήσουν κάπως τις λύσεις τους. Ενώ τα ζώα είναι εντελώς απροστάτευτα. 

 Ασπασία: -Δεν συμφωνώ… 

 Θοδωρής ξεροβήχοντας: -Τι θα λέγατε για ένα πιάτο … 

Ασπασία: -Τελειώσαμε με τα πιάτα Θόδωρα. Είμαστε στο παρακάτω τώρα. 

Αριστέα: -Μα τι χιούμορ που έχεις! Σε τι δεν συμφωνείς λοιπόν χρυσό μου; 

Ασπασία: -Δυστυχώς κυρία Διαμαντοπούλου δεν είμαι γνωστή για τα καράτια μου. Δεν συμφωνώ μ’ αυτό που είπατε, επειδή πιστεύω πως αν ένας άνθρωπος δεν προστατεύεται από τους νόμους καταντάει κι αυτός έρμαιο της τύχης του και ανήμπορος, σαν τα σκυλιά του δρόμου. 

Θοδωρής: -Από την πόλη έρχομαι…η γυναίκα σου μιλάει για τη φύση του ανθρώπου και των ζώων, όχι για το πως και ποιους προστατεύουν οι νόμοι... 

 Ο σερβιτόρος που μόλις ήρθε ξανά, μπαίνει ανάμεσα σε αυτόν και την Ασπασία, τοποθετώντας πιάτα στο τραπέζι με τρόπο που να μην μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον. Όταν τελειώνει κάνει ένα βήμα πίσω και κοιτάζει την Ασπασία ανέκφραστος. Ωστόσο κουνάει μια φορά το κεφάλι του καταφατικά. Η Ασπασία τον κοιτάζει με απορία. Αυτός φεύγει για να φέρει τα υπόλοιπα πιάτα σιγοτραγουδώντας. -Αλβάρ, Αλβάρ... Η Ασπασία γελάει νευρικά. 

Αριστέα: -Δεν είναι αβάσιμο αυτό που λέει η Ασπασία. Και ο άνθρωπος πηγαίνει κατά αγέλες. Αν ξεκοπεί δεν θα επιβιώσει. Τα ζώα όμως δεν έχουν την ικανότητα να επιβιώσουν απροστάτευτα ανάμεσα μας. 

Ασπασία: -Το ίδιο και ο άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Απλώς όποιος είναι σε καλύτερη θέση αντιμετωπίζει τον κατώτερο με υπεροψία και αναλγησία. 

Θοδωρής: -Θέλει να πει ότι κι αυτή αγαπάει τα ζώα και νιώθει πολύ λύπη γι’ αυτά όταν τα βλέπει στο δρόμο. Αλλά τσιμπάει ακόμα και με τους απατεώνες. Ξέρετε η Ασπασία μας είναι πολύ ευαίσθητο κορίτσι. Τους λυπάται όλους. Φανταστείτε την άλλη φορά, μας σταμάτησε μια ζητιάνα που είχε κρύψει το χέρι της μέσα σε έναν επίδεσμο, κι αυτό τώρα τι έδειχνε; τίποτα. Η Ασπασία τη λυπήθηκε και της έδωσε χρήματα. Μα ήταν ολοφάνερη η απάτη. 

Ερχεται πάλι ο σερβιτόρος με τον δίσκο και ακουμπά τα πιάτα στο τραπέζι που είναι ήδη γεμάτο και σπρώχνει ελαφρά μερικά για να χωρέσουν όλα. 

Πρόεδρος: Στριμωχτήκαμε λίγο εδώ ε; 

Σερβιτόρος: Τραπέζι μικρό, πιάτα πολλά. 

Πρόεδρος: -Δίκιο έχεις. Γιατί μας έβαλες εδώ; 

Ο σερβιτόρος σηκώνει τους ώμους με χαμόγελο κοιτάζοντας την Ασπασία και απομακρύνεται με τον άδειο δίσκο μουρμουρίζοντας το τραγούδι του (Αλβαρ... Αλβάρ...) Όταν με άδεια χέρια επιστρέφει, στέκεται ακίνητος πάνω από το κεφάλι της Αριστέας. 

Ασπασία: -Τέλος πάντων, υπάρχουν κι αυτοί που γίνονται κατά καιρούς θέμα στα ρεπορταζ των ειδήσεων, κάποιοι που δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι. Τα βγάζει κάθε τόσο η τηλεόραση. Και πόσοι άλλοι που δεν ξέρουμε... 

Θοδωρής: -Ξέρεις τι είναι ικανοί να σκαρφιστούν οι δημοσιογράφοι προκειμένου να σκάσουν με ένα καλό ρεπορτάζ; Πάνε και πιάνουν τώρα τις κραυγαλέες εξαιρέσεις για να δείξουν την ευαισθησία τους στα προβλήματα του κόσμου. Όταν δεν τρέχει κανένας πόλεμος εννοείται και πιάνουν τα χριστουγεννιάτικα θέματα. Δεν γράφουν όμως και την πρόοδο που σαν λαός έχουμε σημειώσει σε πάρα πολλά θέματα. Την ανάπτυξη! Είναι βαρετά θέματα αυτά. 

Ασπασία: -Ανάπτυξη και πρόοδος... για ποιους; σου έχει περάσει από το μυαλό πόσο εύκολο είναι να βρεθείς σε αυτή τη θέση που εγώ όπως λες φαντάζομαι; Πόσο εύκολο είναι για τον καθένα μας εδώ; 

Πρόεδρος:- Ομολογώ ότι αυτή είναι μια προοπτική που δεν την έχω σκεφτεί εδώ και καιρό. Για κάποιους θα είναι πολύ πιο δύσκολο βέβαια... 

Θοδωρής: -Ξεφύγαμε τελείως. Το θέμα μας ήταν τα αδέσποτα.

Ασπασία: -Λόγια η ζώα; 

Σερβιτόρος: -Ζώα πάνε. 

Τον κοιτάζουν όλοι με απορία. 

Πρόεδρος: Τι λες παιδί μου; 

Σερβιτόρος: -Ζώα έξω, τίποτα. Φάγανε από Πακιστάν. 

Η παρέα μένει άναυδη χαμογελώντας αμήχανα. Ενώ η Αριστέα σύγκορμη ανατριχιάζει. 

Αριστέα στο σερβιτόρο: -Πάψε παιδί μου και μ' ανατρίχιασες! Αν είναι δυνατόν! 

στην Ασπασία: -Έχεις ενδιαφέρουσες απόψεις Ασπασία, και είσαι πολύ ευαίσθητη, έχει δίκιο ο Θοδωρής. Εγώ εκτιμώ τους ευαίσθητους ανθρώπους. 

Θοδωρής: -Και με αυτή την ωραία δήλωση ας απολαύσουμε το φαγητό μας. Πως σου φαίνεται αγάπη μου το δικό σου; 

 Ασπασία: Καλούτσικο, αν δεν είναι κανας σκύλος... Τι θα δούμε στη συνέχεια; 

Σερβιτόρος θιγμένος: -Μενού όχι σκύλο. 

Αριστέα: -Τι εννοείς να δούμε; Απ’ όσο ξέρω δεν έχουν κάποιο πρόγραμμα εδώ. 

Ασπασία: -Ε τι; Μόνο καρσιλαμά θα χαζεύουμε; 

Αριστέα: -Δεν έχεις ενημερώσει την Ασπασία Θοδωρή για το μέρος εδώ; Πως είναι μόνο ένα καλό ινδικό εστιατόριο; 

Θοδωρής: -Την ενημέρωσα, άλλωστε το βλέπει και η ίδια. Ακούει και τη μουσική, δεν είναι χορευτική. Δεν ξέρω τι της κόλλησε με τον καρσιλαμά. Τι σου κόλλησε Ασπασία; 

Ασπασία: -Μα τόση ώρα τον παρακολουθώ, εκτελεσμένο από Ευρωπαίο χορευτή. Πολύ ενδιαφέρον, με εξιτάρει να δω τη συνέχεια. 

(κάνει μια νευρική κίνηση με το χέρι της πάνω από το τραπέζι, σπρώχνει ένα πιάτο που κρέμεται το μισό έξω, ο σερβιτόρος πηδάει μπροστά και με ακροβατικές κινήσεις το επαναφέρει στη θέση του, μετά κάνει δυο βήματα πίσω) Κοιτάζονται οι άλλοι τρεις μεταξύ τους με απορία. 

Πρόεδρος: -Που το είδες αυτό Ασπασία; Μπας έχω την πλάτη μου γυρισμένη σε τίποτα καλό; (κοιτάζει πίσω του) 

Ασπασία: -Όχι κύριε πρόεδρε, ακριβώς απεναντί σας τον έχετε το χορευτή. 

Χτυπάει το κινητό του προέδρου. Εκείνος απαντά.

Πρόεδρος στο κινητό: - Πάλι τα ίδια! Βρε παιδί μου μ' ενοχλείς στο δείπνο μου για να με ρωτήσεις αυτό; Αν  δεν δέχεται την παραίτηση κάνε του απόλυση. Φιλοσοφία θέλει ή θα τρέχουμε και με δαύτον τώρα; 

Κλείνει το τηλέφωνο και απευθύνεται στην Ασπασία. 

Πρόεδρος: Ποιον, τον Θοδωρή εννοείς; Χορεύεις κάτω από το τραπέζι Θόδωρα; 

Θοδωρής ταραγμένος: -Η Ασπασία κάνει χιούμορ κύριε πρόεδρε. Δυσδιάκριτο μεν, χιούμορ δε. 

Αριστέα: -Εγώ θα ήθελα να πάω ένα ταξιδάκι και θα πάω, να δω πραγματικό ινδικό χορό στη Βομβάη. 

Ασπασία: -Και γιατί στη Βομβάη; Μόνον εκεί χορεύουν ινδικό χορό; 

Αριστέα: -Όχι, αλλά είναι και ο Σάι Μπάμπα εκεί που θέλω πολύ να τον γνωρίσω. Τι καταπληκτικός που είναι! Αυτός παιδί μου δεν είναι άνθρωπος. Άγγελος εξ ουρανού είναι! Αχ ο Σάι Μπάμπα! 

Η Ασπασία βγάζει μια κραυγή. Το πιρούνι της πέφτει από το χέρι ενώ μουγκρίζει. Ο Σερβιτόρος κάνει ένα βήμα προς το μέρος της για να το πιάσει και ταυτόχρονα νόημα στον βοηθό του, να της φέρει ένα άλλο. Η Ασπασία πάνω στην ταραχή της τραβάει μια κλωτσιά στο πιρούνι και το στέλνει στην άλλη μεριά του τραπεζιού. Ο σερβιτόρος διακριτικά μετακινείται προς τα εκεί. Σκύβει να το πιάσει αλλά ο πρόεδρος έχει πατήσει το μισό με το πόδι του. Ο σερβιτόρος το τραβάει μαλακά, ο πρόεδρος χωρίς να τον κοιτάξει, με την προσοχή του στην Ασπασία, του πατάει το χέρι. Ο σερβιτόρος χωρίς να βγάλει άχνα με τον πόνο στο προσωπό του, τραβάει το χέρι του με το πιρούνι μαλακά από κάτω. Σηκώνεται και σκουπίζει τον ιδρώτα του. 

 Πρόεδρος: Ω, εσένα πάτησα; 

 Σερβιτόρος: -Όλα καλά, όχι πρόβλημα..( παίρνει τη θέση του πάλι ακίνητος προς το μέρος της Αριστέας). 

 Θοδωρής:- Τι έπαθες Ασπασία; Μύγα σε τσίμπησε; Εντάξει όχι και άγγελος κυρία Διαμαντοπούλου.... Άλλωστε πρέπει να βρεθεί κανείς εκεί να τον δει πραγματικά για να διαπιστώσει περί τίνος πρόκειται. Μπορεί κάλλιστα να είναι κι αυτός ένας απατεώνας.

 Ασπασία: -Μύγα με τσίμπησε! Γι' αυτό θέλεις να πας κι εσύ εκεί κάτω; Για να διαπιστώσεις αν πρόκειται για απατεώνα; Έλα τώρα που γυρίζει... Ο Σάι Μπάμπα βρε! ο Άγιος αυτός άνθρωπος απατεώνας; και ποιος θα το ψάξει αυτό; εσύ; 

 Με μια δεύτερη νευρική της κίνηση σπρώχνει ένα ποτήρι στην άκρη, ο σερβιτόρος πάλι ακροβατικά, το συγκρατεί και το σπρώχνει σιγά σιγά προς τα μέσα. 

Αριστέα: -Τι λέει η Ασπασία; Αχ, θέλεις να πας κι εσύ Θόδωρα;

Η Αριστέα βγάζει το κινητό της, το ψάχνει λίγο με αδιάφορο χαμόγελο και πατάει κάποια πλήκτρα στα γρήγορα. 

Θοδωρής: "Έλα τώρα που γυρίζει" λέει...Μάλλον την πείραξε το κρασί και δεν το πήραμε είδηση. 

Πρόεδρος: -Τελικά χτυπάει αυτό το κρασί. Και μένα με πείραξε. Θα πω να μας φέρουν κάτι άλλο.

 

 Πρόεδρος στον σερβιτόρο: -Φέρε μας να πιούμε κάτι πιο ελαφρύ...

Σερβιτόρος: -Ευχαρίστως αλλά κρασί αυτό, ήθελε παρέα σας.

Πρόεδρος: -Ρε Θόδωρα εσύ το παράγγειλες αυτό; 

Σερβιτόρος: -Όχι όχι, εγώ ήξερα και έφερα. 

Πρόεδρος: -Α είστε κανονικοί γκουρού εδώ δηλαδή. Μόλις μπει κάποιος μέσα του κάνετε και μια ψυχοπνευματική ακτινογραφία και μαθαίνετε τι πίνει τι τρώει κλπ; 

Σερβιτόρος με ύφος: -Όχι κύριε, από άλλη μέρα, που πήρε κρασί παρέα δικιά σας και έφερα ίδιο. Και μετά τρεις πάλι εδώ, ίδιο, θυμάμαι. 

Ασπασία: -Το κεφάλι μου γυρίζει τώρα. Ο ουρανός γυρίζει μαζί με όλο το πλανητικό σύστημα τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους. Τι λέει αυτός; ποιοι τρεις; 

Αριστέα: -Σε πείραξε μάτια μου, μην πιείς άλλο. Εσύ σερβιτόρε, μάλλον δεν έχεις και τόσο καλή μνήμη. Σιγά μη μας έχεις κρατήσει και το βιογραφικό. 

Σερβιτόρος: -Για δουλειά μου πρέπει θυμάμαι.  

Ασπασία πετάγεται επάνω: -Βαστάτε Τούρκοι τ΄ άλογα. Πρόεδρε ξύπνα! 

 Η ινδική μουσική δυναμώνει. Η Ασπασία έχει αρπάξει τον Θοδωρή από το σβέρκο. Η Αριστέα έντρομη έχει φέρει τα χέρια της στα μάγουλα. Ο πρόεδρος με ορθάνοιχτα μάτια άφωνος κοιτάζει το Θοδωρή που μένει για λίγο σαν κουτάβι στο χέρι της Ασπασίας. Ύστερα αυτός κάνει μια απότομη κίνηση και πετάει το χέρι της από πάνω του. 

Πρόεδρος: -Τι έπαθες Ασπασία μου; Δεν αισθάνεσαι καλά; Τι σε πείραξε; 

 Ασπασία: -Στον δικό σου κύκλο μπορεί να είναι trendy το κεράτωμα, και η πουστιά, αλλά στον δικό μου σημαίνει ανθρώπινα αμελέτητα στο πιάτο πρόεδρε! Αυτό με πείραξε. 

 Ο Θοδωρής παίρνει λίγο τα πάνω του και της λέει σε αυστηρό τόνο: -Ασπασία παραφέρεσαι! συμμορφώσου! 

Προέδρος: -Άστην να μιλήσει Θοδωρή, εδώ κάτι γίνεται. Μίλα Ασπασία για ποια χμμ, πουστιά μιλάς; 

Ασπασία: -Όχι γι' αυτή που εσύ πετάς τα εκατομμύρια μέσα στα μαγαζιά σου σε άχρηστο εμπόρευμα.  Με την μαϊμού εταιρεία, που έστησες εν ριπή οφθαλμού για να καλύψεις το βρώμικο χρήμα σου. Δεν ήρθε η ώρα σου ακόμα γι’ αυτά.  Γι’ αυτούς εδώ τους δυο μιλάω. ΚΥΡΙΕ Διαμαντόπουλε, (δείχνει Αριστέα και Θοδωρή). Μπορεί να είσαι μαφία στα οικονομικά, αλλά στα οικογενειακά σου είτε κοιμάσαι όρθιος, είτε δεν σου καίγεται καρφί για να’χεις την ησυχία σου.

Πρόεδρος: -Θέλεις να πεις πως η γυναίκα μου κι ο άντρας σου….έχεις αποδείξεις γι’ αυτά που υποννοείς; Πρόσεχε Ασπασία, είναι βαριές κατηγορίες αυτές κι αφήνω στην άκρη αυτά που ξεστόμισες για μένα. Λέγε λοιπόν τι αποδείξεις έχεις πέρα απ’ το λάθος του σερβιτόρου να νομίζει πως τους είδε εδώ μαζί; Που στο κάτω κάτω δεν είπε κι ότι τους είδε μαζί. Για τρεις μίλησε. Έλα δω βρε ανθρωπέ μου, μας άναψες φωτιές, (στο σερβιτόρο). Μαζί είχαν έρθει αυτοί οι δυο εδώ; 

Σερβιτόρος: -Δύο και ένα τρία. Ορίστε άλλο κρασί σας, εξαιρετικό... (Βάζει ένα καθαρό ποτήρι μπροστά στον πρόεδρο, ανοίγει το μπουκάλι μα αργές κινήσεις και του σερβίρει. Ο πρόεδρος το δοκιμάζει και σηκώνει τον αντίχειρα στον σερβιτόρο. Εκείνος αποτραβιέται κορδωμένος με ύφος νικητή).

Πρόεδρος στην Ασπασία: - Βλέπεις; Τρία. Ο τρίτος λείπει. Αν ήταν εδώ και ο τρίτος θα μας έλυνε την απορία. Γιατί άλλο τρεις, άλλο δύο. Α μα ναι! Δεν μας είπε πριν ο Θοδωρής ότι ήρθε εδώ με πελάτη μας; Τίποτα το επιλήψιμο. Και η γυναίκα μου έχει ξανάρθει με φίλη της, άρα όλα έχουν εξήγηση. Ασπασία νομίζω πως πρέπει να είσαι πιο προσεκτική και να μη μιλάς χωρίς αποδείξεις. Άσε που μιλάς για πράγματα που δεν γνωρίζεις σε ότι αφορά την εταιρεία και τους χειρισμούς μου σ’ αυτήν. 

Ασπασία: - Ψάξε να τις βρεις εσύ τις αποδείξεις αν σ’ ενδιαφέρουνε. Εγώ δεν χρειάζεται να ψάξω. Έχω μπροστά μου τη ζωντανή απόδειξη της γαλιφιάς, του απατεώνα που τους έκανε όλους αναλώσιμους ακόμα και την οικογενειά του, ακόμα κι εσένα, για να πετύχει τα σχεδιά του πλαγιάζοντας με την φιλόζωη από δω. Ψάξε εσύ τα παραπέρα. Αν, σ' ενδιαφέρουν περισσότερο από το κρασί. Ένα σου λέω, αν ήταν έτσι όπως τα λες, θα έπρεπε ο σερβιτόρος να θυμάται τέσσερις κι όχι τρεις. 

Πρόεδρος: -Να τον ξαναφωνάξουμε να μας λύσει κι αυτή την απορία τότε. 

Θοδωρής: Δεν πιστεύω τι ακούω τόση ώρα. Θα κάνουμε το σερβιτόρο διαιτητή στις υποψίες μας τώρα; Τι κατάντια! Κι εσύ ρε Ασπασία δεν άντεξες, σ’ έσπρωξε η παράνοιά σου πάλι να κάνεις το σκηνικό σου όπως το φοβόμουν. 

Ασπασία: -Μιλάει ο καθαρός ουρανός! Μέχρι και τον Σάι Μπάμπα ανακαλύψατε ρε μαζί! Αχ ο Σάι Μπάμπα! 

Θοδωρής: -Τρίχες , δεν είμαστε οι μόνοι. Επειδή εσύ δεν έχεις πάρει είδηση το πόσο κόσμο έχει επηρεάσει; Πρόεδρε εσένα σε ακούει, πέσ’ της τίποτα να ηρεμήσει σε παρακαλώ μη πάμε και στο σπίτι σκοτωμένοι. 

Πρόεδρος: -Ενικός; Από πότε Θοδωρή; 

 Ασπασία: -Γιατί όχι πρόεδρε; Σίγουρα έχει μάθει τόσα για σένα που σε θεωρεί κολλητό, του σπιτιού σου άνθρωπος που λένε;

 Πρόεδρος: -Αριστέα εσύ δεν έχεις τίποτα να πεις; 

 Αριστέα: -Για τις φαντασιώσεις μιας τρελής; Δεν κάθομαι λεπτό παραπάνω εδώ, πάμε να φύγουμε. 

 Ασπασία: -Ώρα καλή στην Πρύμνη σας. 

Πρόεδρος: -Δεν θα πάμε πουθενά. Θοδωρή εξηγήσου. Τι δικαιώματα έχεις δώσει σε αυτήν εδώ τη γυναίκα για να μιλάει έτσι; Τι έχεις σκαρώσει πίσω από την πλάτη μου; 

Ασπασία: -Δεν έχει να πει τίποτα. Δεν τον βλέπεις; Ένοχος μέχρι τ΄αυτιά. Μούγκα! έχει τη φωλιά του λερωμένη. 

Πρόεδρος: -Κι εσύ γιατί κάθεσαι μαζί του τόσα χρόνια αν είναι έτσι; 

 Ασπασία: -Παρίστανα τον Αλδεβαράαν! Το άστρο ακόλουθος που έχει χάσει τις ελπίδες του. Το ερώτημα είναι γιατί να μπλέξω εξαρχής μαζί του, αφού τον έβλεπα, ένας λελές, ένας βουτυρόκωλος υπερόπτης που πάντα φιλοδοξούσε να πιάσει τις ψηλότερες θέσεις με κάθε μέσον. Είχε αέρα όμως και στιλ. Πίστευα ότι αυτό ήταν η επιφανειακή του εικόνα, λόγω της ηλίθιας ανατροφής από το σπίτι του. Ότι μαζί μου θα έβλεπε την πραγματική όψη του κόσμου και θα προσγειωνόταν. Και σε κείνό το ρημαδιασμένο της φυσικής, για τα ετερώνυμα που έλκονται; Αυτό. Αλλά ναι, άργησα ν' αντιδράσω και ιδού τα αποτελέσματα. Τι θα πω τώρα σ’ αυτά τα παιδιά για τον πατέρα τους θεε μου... 

Χτυπάει το τηλεφωνό της. 

Ασπασία: -Ναι πουλάκι μου, δεν θ' αργήσουμε, κοιμηθείτε όμως, μη παίζετε με τα κινητά σας. Ξέχασε ο μπαμπάς το κινητό του στο σπίτι; Ε δεν πειράζει, μην το πειράξετε. Μήνυμα; όχι να μην το ανοίξετε θα το δει όταν έρθει. (παύση, η Ασπασία ακούει) -Ναι παιδί μου θα του πω. Κοιμηθείτε τώρα, δεν θ' αργησουμε. 

Πρόεδρος: -Δεν μπορώ αφού τον ξέρεις τόσο καλά, παρά να σε λάβω στα σοβαρά υπόψη μου. Αριστέα, έχουμε μια συζήτηση οι δυο μας. Και μαζί σου Θόδωρε. Πρέπει να ξεκαθαριστούν όλα απόψε. Αν έχετε κάτι να πείτε, πείτε το τώρα. 

 Αριστέα ταραγμένη: -Δεν πάμε επιτέλους να φύγουμε; Η γυναίκα βρίσκεται σε παραλήρημα. Δεν τη βλέπεις; Δεν λέει τίποτα λογικό. Όλα από το μυαλό της τα κατέβασε. Κι εσύ κάθεσαι και την ακούς;

 Πρόεδρος: -Αρνείσαι δηλαδή ότι έχεις συνάψει ερωτική σχέση με τον Θοδωρή Αριστέα; Παραδέξου το εδώ μπροστά μου, γιατί εγώ τουλάχιστον θα σου αναγνωρίσω πως σε παραμέλησα τον τελευταίο καιρό και θα κοιτάξω να επανορθώσω. Φτάνει να μην έχει προχωρήσει πολύ το πράγμα. 

Αριστέα: -Φυσικά το αρνούμαι. Και να ήθελα να σε κερατώσω, δεν θα πήγαινα με έναν τέτοιο αναξιόπιστο και ξιπασμένο άντρα όπως τον περιγράφει η Ασπασία. Αυτός την τρέλανε. Είναι οφθαλμοφανές την έχει τρελάνει. 

Ασπασία στο Θοδωρή: - Ένας Αρίστος σου έστειλε μήνυμα λένε τα παιδιά.

Αλλά ο Θοδωρής που δεν την ακούει καν,  εκτός εαυτού απευθύνεται στην Αριστέα: -Έτσι ε; Δεν με βρήκες καθόλου ξιπασμένο όμως όταν μου την έπεσες στο γραφείο. Σκρόφα! Και ήμουν έτοιμος ν’ αφήσω το σπίτι μου για σένα! 

 Αριστέα: -Ηλίθιε! 

Πρόεδρος: -Ηλίθιος ακριβώς, γιατί εκεί που δεν τον πρόδωσαν οι κινήσεις του τον πρόδωσε ο εγωισμός του. Ηλίθια κι εσύ γιατί πέταξες την ευκαιρία που σου έδωσα χωρίς να το σκεφτείς δεύτερη φορά. Δεν θέλω ν’ ακούσω άλλα. Ντρέπομαι και που κάθομαι δίπλα σας. 

Ασπασία: -Κι εγώ ντρέπομαι που κάθομαι με όλους σας. Τι σκοπεύεις να κάνεις με το προσωπικό κύριε Διαμαντόπουλε;

 Πρόεδρος: -Αυτό δεν είναι της παρούσης. Πάμε να φύγουμε και θα μάθετε τις ανακοινώσεις στην ώρα τους. Όσο για σας τους δύο, φτου σας! 

 Σηκώνονται και οι τέσσερεις επάνω. Ο Θοδωρής επιχειρεί να πλησιάσει την Ασπασία. 

 Ασπασία: -Κάτω τα ξερά σου από μένα. Απόψε να κοιμηθείς σε ξενοδοχείο και το πρωί να πας στο δικηγόρο σου. Δεν μπορούσες τουλάχιστον καημένε να μη μας φέρεις εδώ; Σαν να επιδίωκες το ρεζιλίκι σου..

 Πρόεδρος: Έχεις δικηγόρο Ασπασία; 

 Ασπασία: -Δεν είναι δύσκολο να βρω. 

 Πρόεδρος: Εχω έναν πολύ καλό δικηγόρο στο οποίο θ’ απευθυνθώ κι εγώ. Σου τον συστήνω ανεπιφύλακτα κι αναλαμβάνω εξ ολοκλήρου τα έξοδα αυτής της υπόθεσης. 

 Ασπασία: -Όχι ευχαριστώ. Θα με αναλάβει ο δικηγόρος του σωματείου μας. Θα πάω στο δικαστήριο με πενήντα μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του κυρίου από δω για τις ατασθαλίες του που δεν ήθελα να το πιστέψω όταν μου τις έλεγαν, αλλά κι εναντίον της εταιρείας. Πρώτα θα έρθει η αποζημίωσή μας και μετά το διαζύγιο.

 Ο Θοδωρής αποτραβιέται με τον σερβιτόρο για λίγο βγάζοντας το πορτοφόλι του. Το ύφος του καθώς του μιλά παράμερα είναι νευριασμένο και επιθετικό. Ο Πρόεδρος φοράει το παλτό του το ίδιο και η Αριστέα. 

 Αριστέα: -Τι ήθελα Άγιε Σάι Μπάμπα μου να έρθω σ’ αυτό το γελοίο δείπνο; Δεν καθόμουν με τα ζωάκια μου να έχω την ησυχία μου; 

 Ασπασία: -Στην κοσμάρα της η κυρία. Α ρε Βόδι! (στον άντρα της). Ούτε ένα κεράτωμα που ν’ αξίζει δεν ήσουν ικανός να μου κάνεις. Ακόμα και μ’ αυτήν με υποτίμησες. Φάτα τώρα να τα γευτείς.

 Θοδωρής: -Ενώ εσύ Ασπασία;

 Ασπασία: -Ώρες είναι να με κάνεις σαν τα μούτρα σου. 

 Θοδωρής: -Σου προτείνω να μιλάς καλύτερα και να σκεφτείς  αν σε συμφέρει το διαζύγιο. Ρώτησα το σερβιτόρο τώρα που πήγα να τον πληρώσω, πως έμοιαζε το τρίτο άτομο στο οποίο αναφέρθηκε. Μου έδειξε εσένα Ασπασία. Κλείσε το τάχα έκπληκτο στόμα σου. Φορούσες ξανθιά περούκα και γυαλιά μυωπίας. Ήσουν ντυμένη με μίνι και βαθύ ντεκολτέ. Καμιά σχέση με την συνηθισμένη σου εικόνα. Δυο φορές μάλιστα! Την πρώτη που ήξερες καλά τι θέλεις, και τη δεύτερη, απόψε, που παρίστανες την άσχετη. Σε θυμήθηκε όμως!

 Ασπασία: -Σιγά τον Ηρακλή Πουαρό! Θα τον πληρώσεις για να καταθέσει αυτά στο δικαστήριο; Να πει τι; ότι καθόμουν μόνη μου με περούκα; Σιγά μην τρομάξω εγώ τώρα εγώ, με τις διαστροφές σου. Αλλού αυτά Θοδωράκη! 

 Θοδωρής: -Υπάρχουν κάμερες μέσα στο μαγαζί μωρό μου. Κάμερες με μνήμη, τα έχουν καταγράψει όλα. Αν νομίζεις ότι δεν έχεις καμιά σχέση με αυτά που σου λέω προχώρα στο διαζύγιο. Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι έτσι δεν είναι; 

 Ασπασία: -Ακριβώς έτσι. Σιγά να μην είμαι και η κατάσκοπος Νέλη. Πολλές ταινίες βλέπεις. Άκου κάμερα! 

 Θοδωρής: -Με εξιτάρει το υποκριτικό σου ταλέντο που μόλις ανακάλυψα. Ρεσιτάλ ηθοποιίας έδωσες απόψε. Πες ότι θέλω να μάθω απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη αυτή την πλευρά σου. Κι έπειτα ένα διαζύγιο δεν μας συμφέρει από καμιά άποψη πρακτικά. Σκέψου και τα παιδιά. Σκέψου να μάθουν πως τόσο ο πατέρας τους όσο και η υπεράνω πάσης υποψίας μητερούλα τους, αλληλοκοροϊδεύονταν. Θέλεις στ’ αλήθεια να τα τραβήξεις τόσο τα πράγματα; Ή δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν τον άλλο που περίμενες και μάλλον σε έστησε; 

 Ασπασία: -Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω με σένα. Κάνε ότι θέλεις με τις κάμερες, τους Ινδούς και τους παπάδες σου. Το διαζύγιο θα βγει μόνο σε βάρος σου. Έχω μάρτυρα και τον πρόεδρο. Και ο Ινδός ήταν παρών στη συζήτηση όταν καρφώθηκες με την ανισόρροπη. 

 Θοδωρής: -Χα, με τον πρόεδρο μόλις έκαψες το χαρτί σου, ξέχασες; Όχι μόνο τον έβρισες αλλά και τον απείλησες. 

 Ασπασία: -Αυτό διορθώνεται, σε ψυχική ταραχή βρισκόμουν. Εδώ ήταν έτοιμος να συγχωρέσει τα κέρατα, την ψυχική ταραχή δεν θα λάβει υπόψη του; 

 Θοδωρής: -Και προτιμάς να πουληθείς σ’ έναν ξένο αντί να τα ξαναβρείς με τον άντρα σου; Προτιμάς να χαλάσεις το σπίτι σου και να γίνεις το υποχείριο αυτουνού; Γιατί αυτό θα γίνεις αν δεχτείς τη βοηθειά του. 

 Ασπασία: -Όπως έγινες κι εσύ. Δεν είμαι σαν τα μούτρα σου αλλά στην τελική, καλύτερα σαν υποχείριο να πίνω νερό κατευθείαν από την πηγή, παρά από τις νερολακκούβες που τόσα χρόνια έπινα μαζί σου. Good luck baby. 

 Θοδωρής: -Πες μου τουλάχιστον πόσον καιρό γινόταν αυτό; Από πότε ενσαρκώθηκες τους άλλους ρόλους σου; Πόσοι ήταν; Με πόσους; 

 Ασπασία: -Τέλειωσαν οι ρόλοι Θοδωρή. Έπεσε η αυλαία. Πίσω απ’ αυτήν τίποτα δεν μετράει. Ούτε και οι κάμερες, γι’ αυτό μην αγωνίζεσαι άλλο. 

Ενώ τα δυο ζευγάρια όρθια πια και σε απόσταση τσακώνονται μεταξύ τους, ο Σερβιτόρος έρχεται κρατώντας έναν δίσκο γεμάτο με μικρά πιάτα. 

Σερβιτόρος: -Έφερα επιδόρπιό σας, πολύ ωραίο, χαλβα!. Ινδικό! 

 Ασπασία: -Ινδικός; – Όχι άλλο χαλβά Αλβάρ! Τον τρώγαμε στη μάπα τόσα χρόνια, ελληνικό άλφα άλφα και σε διπλή δόση! Κόψε φάτσες βγάλε συμπέρασμα! (δείχνει τους δυο άντρες)

Ο Θοδωρής και ο Πρόεδρος ανταλλάσσουν μεταξύ τους βλέμματα εχθρικά, εκνευρισμένοι. 

Σερβιτόρος: Αλβάρ χωριό. Εγώ Χαρδίκ. 

Πρόεδρος στον Θοδωρή. -Έγώ αποχωρώ μην κολλήσουμε μεταξύ μας στην κατσαρόλα. Αρκετά! 

 Βγαίνουν όλοι από το μαγαζί. Η Ασπασία καθυστερεί μένοντας πίσω, καθώς τους κοιτάζει να φεύγουν με ένα χαμόγελο θριάμβου. Την ίδια στιγμή ο σερβιτόρος με το χαλβά ακόμα στα χέρια, ακουμπάει το δίσκο στο τραπέζι, κοιτάζει τον συναδελφό του με απορία και σηκώνει τους ώμους. Κόβει με το κουταλάκι ένα κομμάτι χαλβά από το πιάτο, το δοκιμάζει και κουνάει το κεφάλι του καταφατικά μονολογώντας 

-Ινδικό χαλβά καλύτερο από ελληνικό. Σιίγουρα...καλύτερο! 

Ασπασία γελώντας ήρεμα: Τι σημαίνει τ' ονομά σου  στα ελληνικά Χαρδίκ;

Σερβιτόρος: Το αλήθεια. 

 Και συνεχίζει να τρώει κουνώντας το κεφάλι του, ενώ η Ασπασία ξεσπάει σε τρανταχτά γέλια. Τα φώτα χαμηλώνουν...ακούγεται ακόμα το γέλιο της Ασπασίας δυνατό, καθώς περπατά κι αυτή προς την έξοδο, ενώ η αυλαία πέφτει με τον σερβιτόρο τρώγοντας να λέει ξανά: -Ινδικό χαλβά καλύτερο, σίγουρα...

ΤΕΛΟΣ

*Το παρόν μονόπρακτο γράφτηκε και κατοχυρώθηκε το 2010.  Οποιαδήποτε αναδημοσίευση ολόκληρου ή μέρος του έργου χωρίς την συγκατέθεση της δημιουργού απαγορεύεται, και τιμωρείται από τον νόμο ως υποκλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.