Νυχτερινό 5
Της άνοιξης χαμόγελο με βρήκε στην καρδιά
Και κράτησε αμέτρητα της αγάπης χρόνια
Και όταν της αραιώσανε τα υπέροχα μαλλιά
και στην αυλή ξεράθηκε απότιστη η μπιγκόνια
με πήρανε τα κλάματα στο φόβο του χαμού
κι αυτή με περιέπαιξε γελώντας παιδικά
και μου ‘πε –βρε τι κλαις χαζή;
Θα ζει με την φιλία μας η άνοιξη αιώνια".
Στη μνήμη σου αγαπημένη μου Μιράντα. 
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;