Τραγούδια, φωνές, μυρωδιές
αόρατα που σκόρπισαν στις γειτονιές
ακολούθησα
που μέσα της ανάπαυση δεν βρίσκει η ιστορία.
Δυνατό το άρωμα τις νύχτες στις αυλές
και γιασεμιά με λευκά φιλάκια τις μέρες
με πείσμα δυναμώνουν την Πρωτομαγιά
κατευθύνοντας τα μεθυσμένα βηματά μου
δίπλα από σκόρπια πέταλα λουλουδιών
που καταλήγουν
σ’ ένα ποτάμι κόκκινο
μέσα στο πάρκο.
Μα ναι!
Οι κραυγές των γενναίων μ’ έφεραν εδώ,
με τις σταγόνες του αίματος, κόκκινα γεράνια.
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;