επιμύθιο τραγούδι χορού.

Γνωρίζουν οι μοίρες

 πότε  οι ψυχές

σταματούν ν' αναβλύζουν ζωή

ο κόσμος πότε παύει να υπάρχει.

Όταν δυο αδελφές συναντηθούν

και χωρίσουν

βαδίζοντας μόνη της η καθεμιά

σ' έναν πλανήτη χωρίς οξυγόνο.

Γνωρίζουν οι μοίρες 

φύλακες της ζωής τους 

την κατάληξη,

και για να υπάρχει ελπίδα συνέχειας,

 κάνουν ότι μπορούν 

για ν' αποτρέψουν το θάνατο,

εμποδίζοντας τη συνάντησή τους. 

Αλίμονο σε κείνες τις απείθαρχες 

ψυχές που τους ξεφεύγουν. 

Έστι ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης ηδισμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις,  δρώντων και ου δι' απαγγελίας, δι' ελέου και φόβου περαίνουσα, την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. 

Αριστοτέλης/ποιητική.