Με πήρε κι έφυγα
με τα κουπιά του έσκισα τα σύννεφα
κι όταν εκείνα διαλύθηκαν
αποκοιμήθηκα στην πλώρη του
χωρίς να με νοιάζει πια
που με πηγαίνει
άκουγα ή ακούω ακόμα;
τα ξύλινα πλευρά του να τρίζουν
ένιωθα το ψηλό του κατάρτι να χορεύει
κι εγώ νανουριζόμουν με αυτή τη μουσική
ή νανουρίζομαι;
κρατς, κλίνγκ, κράτς, κλίνγκ
Τώρα πια ούτε καν κρυώνω
ούτε που ξέρω αν σώθηκα
ή αν έχω πεθάνει.
Και στο καράβι αυτό
τα όνειρα τραγουδάνε
και στο καράβι αυτό
καπετάνισσα
η θαλπωρή της αγάπης
κι αφέθηκα...
Ποιος νοιάζεται αν σώθηκα
ή αν έχω πεθάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζουμε;