Θάλασσα οι λέξεις και μ' έπνιξαν
Τώρα μιλάω μέσα από το νερό
Δεν ακούγομαι
πρέπει να επινοήσω κάτι άλλο
ίσως μια ταινία βουβή
σίγουρα μια ταινία βουβή
Κάποιες σκηνές όπως με κείνη τη γριά
καταμεσής του δρόμου που θρηνούσε
γέρνοντας τον κορμό της μπρος πίσω
κι έτρεξες γεμάτος αγωνία να την σηκώσεις
-Άστην, δεν θέλει, σου είπα
Ωραίο θέμα δεν συμφωνείς;
Συνέχισες να την τραβάς
κι ας ήξερες πως μόνη της λύτρωση ήταν ο θάνατος.
Και πόσος καιρός πέρασε
από τότε που είδαμε αυτή τη γυναίκα
στη μέση του δρόμου
έρημη να θρηνεί τα παιδιά της
Και πόσα χρόνια θεατές εμείς
ετούτης της γριάς αγάπης
που μας κλαίει
απλά και μόνο επειδή
την ήθελες να ζήσει...
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;