Σε δρόμους έρημους παραπατώ
κάτω απ' τα μάτια τ' ουρανού
το χλευασμό της πλάνης.
Μακριές οι πλευρές της περίφραξης
που μέσα της φυλάκισε τον παραδεισό μου,
δορυφορίζω γύρω τους για ένα άνοιγμα,
αχ να σωθεί!
Ηλεκτροφόρα όμως
έκαψε τα χέρια μου
και οι κάμερες ακολουθούν τα βηματά μου.
Ένας στρατός επί σκοπόν
και σημαδεύει
τον πιο επικίνδυνο εχθρό του οχυρού του,
φτωχή καρδιά μου...
Άχρηστα και τα σχεδιαγράμματα του χώρου
Συναργερμοί χτυπούν με κάθε ψίθυρο της σκέψης
άβατο
στη μετάλλαξη του ερωτά μου
Άσκοπη αιματοχυσία
γι' αυτή τη θλιβερή κατάντιας παρωδία.
Πόσο ακριβό το τίμημα...
Πόσοι νεκροί για να σωθεί η βασίλισσα
μετά την προδοσία!
Ενός λεπτού σιγή λοιπόν
στο μνημείο των πεσόντων,
Ελπίδα, Πίστη, Απαντοχή
της Φαντασίας οι οδηγοί
του Σεβασμού οι σκλάβοι,
της Κατανόησης οι υποτακτικοί
και της Υπομονής οι ινδιάνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζουμε;