Θα συνεχίσω
Γιατί δεν έχει σημασία αυτός ο κόσμος ο μικρός
με όλα τα μικρά που τον συνοδεύουν.
Εμείς ψυχή μου ζήσαμε τα μεγάλα
γυμνοί από άμυνες
καλυμπήσαμε στη χαρά της αποδοχής
σε μέρη που τα μάτια δεν ανιχνεύουν εχθρούς
και δεν ακούνε τ' αυτιά σφυρίγματα φιδιών
Σε μέρη που μόνο το θάρρος του πάθους σε πάει
θα συνεχίσω έτσι μοναχή
στην πόλη που έσφυζε ζωή κι έχει ερημώσει
από αγάπες που εξαντλήθηκαν στο δρόμο
βορά στα νύχια της ακινησίας
και του φόβου
στις σειρήνες της παραπλάνησης
στα τρωκτικά της πίστης
στους λεηλάτες της δύναμης.
Θα σ' αγαπώ
με τη δύναμη που μού' δωσε η φροντίδα σου
ζωή
ζωή μου
που μέσα απ' τα σκοτάδια με περνάς
και πάντα μες στα ξέφωτα με βγάζεις.
Θα σ' αγαπώ ακόμα και γι' αυτά
που μου στερείς ή που μου παίρνεις
αφού ακόμα έρχονται στο δρόμο μου
οι πεταλούδες
γεμάτες χρώμα και μηνύματα
αλκυονίδες της ψυχής
μες στο χειμώνα
ακόμα και η ένωση με το σώμα του ονείρου
μπορεί ν ακολουθήσει
όλα μπορούν να συμβούν
στα έρημα μονοπάτια
της αναζήτησης σταθμεύοντας
στις πολλές της ψυχής μου οάσεις
στο μακρύ της ταξίδι.
Και πόσες φορές στα νερά τους ξεδίψασα
και πόσες φορές στο φιλί τους τα μάτια μου ανοίξαν...
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;