Για φαντάσου. Αυτό που κάνω ενστικτωδώς εδώ και μερικά χρόνια, χύμα δηλαδή να ρίχνω τα κείμενα μέσα σ' αυτό το κουτί και σχεδόν αυτοματικά να ρίχνω τις σκέψεις μου, σχεδόν γιατί συχνά τα κείμενα αυτά αποτελούν ημερολογιακά ντοκουμέντα, για ποιον; αδιάφορο. Έλεγα, για φαντάσου, το γκρέμισμα από το βάθρο του συγγραφέα, όχι μόνο των άλλων αλλά κυρίως και της δικής μου συγγραφικής να το πω έτσι υπόληψης, το κάνανε οι φιλόσοφοι του 20ου αιώνα, οι αποδομιστές, με πρώτο και καλύτερο τον Ντεριντά. Από τότε οι άνθρωποι δηλαδή περπατάνε με τα πόδια τους στη γη και οι συγγραφείς, κυρίως οι λογοτέχνες, έχασαν το κύρος και την αίγλη που είχαν στη σφαίρα της υψηλής διανόησης μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα. Αμ τι. Τζάμπα λέω εγώ τόσον καιρό και χτυπιέμαι, ότι εγώ δεν είμαι εγώ, αφού ακόμα και τότε που γράφω σαν εγώ, μου βγαίνει κάποια άλλη; Ένα κάπως αλλιώς εγώ; Και την ίδια στιγμή που χίλια πράγματα είναι στριμωγμένα στο κεφάλι μου πιέζοντας να βγουν, όταν πάω να τα πω μόνο το εν χιλιοστό καταφέρνω να περισώσω κι αυτό αλλαγμένο; Διότι πολλά μπορούν να συμβούν από τη στιγμή που πας να αποτυπώσεις αυτό το εν χιλιοστό στο χμ,,,χαρτί, έστω και οθόνη του κομπιούτερ σου. πχ, κλωτσάς κατά λάθος το πιατάκι της γάτας με τις κροκέτες της, σκορπίζονται αυτές σε όλο το δωμάτιο, διακόπτεις για να τις μαζέψεις κι όταν επανέρχεσαι, τι ήθελα ρε να πω, τι έλεγα; κι άλλα τέτοια πολλά.
Λέει λοιπόν ο Ντεριντά πως στην πραγματικότητα οι συγγραφείς γράφουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι μέσα τους, επειδή δεν μπορούν να εκφράσουν με λέξεις, δεν έχουν αρκετές ικανές λέξεις για να περιγράψουν αυτό, και στη θέση του περιγράφουν κάτι άλλο, που ο αναγνώστης και ο κριτικός μέσω αυτού που διαβάζουν, ψάχνουν για κείνο που δεν έχει γραφτεί αλλά υπονοεί ο συγγραφέας με αυτό που έγραψε.
Κι αν δεν, αγαπητοί και αγαπητές μου αναγνώστες; Αν το ποιητή δεν θέλει να πει αυτό που ο ειδήμων ανέλαβε να αποκαλύψει, κι ακόμα χειρότερα αν το ποιητή δεν ξέρει τι θέλει να πει; κι όχι απλώς πως να το πει; ε; Όχι τι θέλει να πει με την κάθε ξεχωριστή και χαρισματική του πρόταση ενδεχομένως όντας συγγραφέας, αλλά τι θέλει να πει λέγοντας αυτό που λέει; Ποια είναι η κινητήριος δύναμη και η αφορμή για το κείμενό του, μυθιστορημά του, ποίημα του, διηγημά του;
Τι τον καίει; τον καίει;
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο επ' αυτού επειδή και οι γνώσεις μου είναι λειψές και αυτό που θέλω να πω δεν αφορά την όλη φιλοσοφία του πράγματος, αλλά το κομμάτι που αφορά εμένα.
Πολύ τα πήρα στο κρανίο όταν διάβασα την ανοιχτή πρόσκληση μιας ή ενός; συγγραφέως για την παρουσίαση ενός καινουργιου βιβλίου του, για τον τρόπο που ήταν διατυπωμένη αυτή η πρόσκληση, για την υποτίμηση του ανγνωστικού κοινού, για το καβάλημα της ορισμένης τάξης ανθρώπων, που θεωρούν ότι αξίζει ο κόπος να πας στη βραδιά τους, επειδή την παρουσίαση θα την κάνει ο διάσημος συγγραφέας τάδε και ο διάσημος δημοσιογράφος τάδε, α νάτο. Το βρήκα. Έσβησα τα ονόματα για ν' αποφύγω τις μηνύσεις αλλά το περιεχόμενο του κειμένου είναι το κάτωθι.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ...τάδε, ΤΗΣ ....τάδε ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ στην Αθήνα στις τόσες Οκτώβρη 2014 ώρα 19 :00 στην αίθουσα εκδηλώσεων μπαρμπα Θωμάς, Με κεντρικούς ομιλητές την κα Κακαρίτσα εφεμ (ραδιοφωνική παραγωγός , δημοσιογράφος , συγγραφέας ) , τον κ. Χάρη Σασκάνο ( διάσημο ηθοποιό στον κινηματογράφο , το θέατρο και την τηλεόραση ) και τον διάσημο συγγραφέα των best sellers Εγώμαιγώ,. Σκηνοθέτης Θεάτρου κιν/φου τηλ/σης- Δ/ντης παραγωγής στην ΕΡΤ. Θα παρευρεθούν αρκετοί διάσημοι; καλλιτέχνες. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ Τι αλήθεια; τον εκφυλισμό του συγγραφέα, του ηθοποιού ή του διάσημου δημοσιογράφου, στην απόλυτη κατρακύλα της λογοτεχνικής υπόστασης;
που στο διάολο ζούμε; Και τι στ' αλήθεια θα πάει να παρακολουθήσει ο υποψήφιος αναγνώστης; Τα αποσπάσματα ενός βιβλίου που θα τον πείσουν να το αγοράσει, ή τους διάσημους;
Πέραν όλων αυτών, γιατί είναι τόσο σημαντικό για μας, για εσάς να πάρετε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο; Γιατί να παίξει τόση διασημότητα για την προβολή του; θα το μετατρέψει αυτό από ένα ασήμαντο σε ένα σημαντικό βιβλίο; Τη συγγραφέα του από μια επίδοξη καιροσκόπο σε πραγματική συγγραφέα; και θα πει πραγματικό βιβλίο και πραγματικός συγγραφέας στις μέρες μας; Κοινωνικές σχέσεις; κάτι άλλο; τι άλλο; Που είναι θαμένο αυτό το άλλο; Πέθανε και ο Σκαρίμπας που να πάρει...
Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε το πνεύμα μου ελπίζω. Και μετά έρχεται καπάκι και το μάθημα το σημερινό και με αποτελειώνει. Έτσι που ξαφνικά χαίρομαι που το έχω γυρίσει στο ημερολογιακό εδώ μέσα, και έβαλα στην άκρη τα άλλα.
Υστεροφημία. Μ' ενδιαφέρει; Ουουου! Μόνο που δεν ξέρω αν την ενδιαφέρω εγώ, χεχε. Ματαιοδοξία. Την έχω; Ουουου! Αυτό δεν δικαιολογεί οποιονδήποτε εξευτελισμό του εαυτού μου ή του έργου μου. Είμαι πολύ πιο ματαιόδοξη από το να αρκεστώ σε μια παρουσίαση από ένα δυο "διάσημους", για να δοξαστώ στο εφήμερο. Χέστηκα γι' αυτό όπως κι αυτό για μένα.
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αρχή. Γιατί γράφει κανείς;
Εγώ προσωπικά την έχω σκαπουλάρει γράφοντας από την κατάθλιψη, από την τρέλα ίσως, από την απόλυτη απελπισία, από τη μοναξιά, από αυτά που δεν αναγνωρίζω τα ενοχλητικά συναισθήματα μέσα μου κι από αυτά που ξέρω ποια είναι κι από που έρχονται. Μου αρέσει επίσης να φαντάζομαι γραπτώς, να ταξιδεύω γραπτώς, να μεταφέρομαι σε άλλους κόσμους και εποχές γραπτώς, συνήθως οι δικοί μου κόσμου δεν υπήρξαν αλλά δεν έχει καμιά σημασία, να ερωτεύομαι γραπτώς, να χαίρομαι και να λυπάμαι γραπτώς. Εγώ ξέρω γιατί γράφω. Δεν πάω να διδάξω τη γλώσσα σε κανένα γιατί δεν πάει να πει πως επειδή γράφω την ξέρω καλύτερα από τους άλλους. Δεν καβαλάω κανένα καλάμι γιατί βρέθηκαν κι ένας δυο που με αποκάλεσαν συγγραφέα. Το παίρνω ως έχει. Αφού συγγράφω τι θα είμαι; αφού το κάνω σε όλη μου τι ζωή τι θα είμαι; σοπράνα; Ή επειδή δηλώνω καμαριέρα δεν έχω το δικαίωμα μιας δεύτερης και μιας τρίτης ιδιότητας; Λέμε τώρα. Κι επίσης γράφω, γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω. Κεκτημένη ταχύτητα. Έχω σκεφτεί διάφορους τρόπους αλλά δεν έπιασε κανείς. Είναι σαν το τσιγάρο βρε παιδί μου. Σαν το τσιγάρο το άτιμο.
Τι έλεγα;
Είπα αυτά που ήθελα να πω; ποιος ξέρει..
Φιλώ σας.
Λέει λοιπόν ο Ντεριντά πως στην πραγματικότητα οι συγγραφείς γράφουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι μέσα τους, επειδή δεν μπορούν να εκφράσουν με λέξεις, δεν έχουν αρκετές ικανές λέξεις για να περιγράψουν αυτό, και στη θέση του περιγράφουν κάτι άλλο, που ο αναγνώστης και ο κριτικός μέσω αυτού που διαβάζουν, ψάχνουν για κείνο που δεν έχει γραφτεί αλλά υπονοεί ο συγγραφέας με αυτό που έγραψε.
Κι αν δεν, αγαπητοί και αγαπητές μου αναγνώστες; Αν το ποιητή δεν θέλει να πει αυτό που ο ειδήμων ανέλαβε να αποκαλύψει, κι ακόμα χειρότερα αν το ποιητή δεν ξέρει τι θέλει να πει; κι όχι απλώς πως να το πει; ε; Όχι τι θέλει να πει με την κάθε ξεχωριστή και χαρισματική του πρόταση ενδεχομένως όντας συγγραφέας, αλλά τι θέλει να πει λέγοντας αυτό που λέει; Ποια είναι η κινητήριος δύναμη και η αφορμή για το κείμενό του, μυθιστορημά του, ποίημα του, διηγημά του;
Τι τον καίει; τον καίει;
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο επ' αυτού επειδή και οι γνώσεις μου είναι λειψές και αυτό που θέλω να πω δεν αφορά την όλη φιλοσοφία του πράγματος, αλλά το κομμάτι που αφορά εμένα.
Πολύ τα πήρα στο κρανίο όταν διάβασα την ανοιχτή πρόσκληση μιας ή ενός; συγγραφέως για την παρουσίαση ενός καινουργιου βιβλίου του, για τον τρόπο που ήταν διατυπωμένη αυτή η πρόσκληση, για την υποτίμηση του ανγνωστικού κοινού, για το καβάλημα της ορισμένης τάξης ανθρώπων, που θεωρούν ότι αξίζει ο κόπος να πας στη βραδιά τους, επειδή την παρουσίαση θα την κάνει ο διάσημος συγγραφέας τάδε και ο διάσημος δημοσιογράφος τάδε, α νάτο. Το βρήκα. Έσβησα τα ονόματα για ν' αποφύγω τις μηνύσεις αλλά το περιεχόμενο του κειμένου είναι το κάτωθι.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ...τάδε, ΤΗΣ ....τάδε ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ στην Αθήνα στις τόσες Οκτώβρη 2014 ώρα 19 :00 στην αίθουσα εκδηλώσεων μπαρμπα Θωμάς, Με κεντρικούς ομιλητές την κα Κακαρίτσα εφεμ (ραδιοφωνική παραγωγός , δημοσιογράφος , συγγραφέας ) , τον κ. Χάρη Σασκάνο ( διάσημο ηθοποιό στον κινηματογράφο , το θέατρο και την τηλεόραση ) και τον διάσημο συγγραφέα των best sellers Εγώμαιγώ,. Σκηνοθέτης Θεάτρου κιν/φου τηλ/σης- Δ/ντης παραγωγής στην ΕΡΤ. Θα παρευρεθούν αρκετοί διάσημοι; καλλιτέχνες. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ Τι αλήθεια; τον εκφυλισμό του συγγραφέα, του ηθοποιού ή του διάσημου δημοσιογράφου, στην απόλυτη κατρακύλα της λογοτεχνικής υπόστασης;
που στο διάολο ζούμε; Και τι στ' αλήθεια θα πάει να παρακολουθήσει ο υποψήφιος αναγνώστης; Τα αποσπάσματα ενός βιβλίου που θα τον πείσουν να το αγοράσει, ή τους διάσημους;
Πέραν όλων αυτών, γιατί είναι τόσο σημαντικό για μας, για εσάς να πάρετε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο; Γιατί να παίξει τόση διασημότητα για την προβολή του; θα το μετατρέψει αυτό από ένα ασήμαντο σε ένα σημαντικό βιβλίο; Τη συγγραφέα του από μια επίδοξη καιροσκόπο σε πραγματική συγγραφέα; και θα πει πραγματικό βιβλίο και πραγματικός συγγραφέας στις μέρες μας; Κοινωνικές σχέσεις; κάτι άλλο; τι άλλο; Που είναι θαμένο αυτό το άλλο; Πέθανε και ο Σκαρίμπας που να πάρει...
Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε το πνεύμα μου ελπίζω. Και μετά έρχεται καπάκι και το μάθημα το σημερινό και με αποτελειώνει. Έτσι που ξαφνικά χαίρομαι που το έχω γυρίσει στο ημερολογιακό εδώ μέσα, και έβαλα στην άκρη τα άλλα.
Υστεροφημία. Μ' ενδιαφέρει; Ουουου! Μόνο που δεν ξέρω αν την ενδιαφέρω εγώ, χεχε. Ματαιοδοξία. Την έχω; Ουουου! Αυτό δεν δικαιολογεί οποιονδήποτε εξευτελισμό του εαυτού μου ή του έργου μου. Είμαι πολύ πιο ματαιόδοξη από το να αρκεστώ σε μια παρουσίαση από ένα δυο "διάσημους", για να δοξαστώ στο εφήμερο. Χέστηκα γι' αυτό όπως κι αυτό για μένα.
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αρχή. Γιατί γράφει κανείς;
Εγώ προσωπικά την έχω σκαπουλάρει γράφοντας από την κατάθλιψη, από την τρέλα ίσως, από την απόλυτη απελπισία, από τη μοναξιά, από αυτά που δεν αναγνωρίζω τα ενοχλητικά συναισθήματα μέσα μου κι από αυτά που ξέρω ποια είναι κι από που έρχονται. Μου αρέσει επίσης να φαντάζομαι γραπτώς, να ταξιδεύω γραπτώς, να μεταφέρομαι σε άλλους κόσμους και εποχές γραπτώς, συνήθως οι δικοί μου κόσμου δεν υπήρξαν αλλά δεν έχει καμιά σημασία, να ερωτεύομαι γραπτώς, να χαίρομαι και να λυπάμαι γραπτώς. Εγώ ξέρω γιατί γράφω. Δεν πάω να διδάξω τη γλώσσα σε κανένα γιατί δεν πάει να πει πως επειδή γράφω την ξέρω καλύτερα από τους άλλους. Δεν καβαλάω κανένα καλάμι γιατί βρέθηκαν κι ένας δυο που με αποκάλεσαν συγγραφέα. Το παίρνω ως έχει. Αφού συγγράφω τι θα είμαι; αφού το κάνω σε όλη μου τι ζωή τι θα είμαι; σοπράνα; Ή επειδή δηλώνω καμαριέρα δεν έχω το δικαίωμα μιας δεύτερης και μιας τρίτης ιδιότητας; Λέμε τώρα. Κι επίσης γράφω, γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω. Κεκτημένη ταχύτητα. Έχω σκεφτεί διάφορους τρόπους αλλά δεν έπιασε κανείς. Είναι σαν το τσιγάρο βρε παιδί μου. Σαν το τσιγάρο το άτιμο.
Τι έλεγα;
Είπα αυτά που ήθελα να πω; ποιος ξέρει..
Φιλώ σας.
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;