Δεν μπορεί να είναι άλλο από μια διεφθαρμένη παρεξήγηση του τσιτάτου εκείνου του έτσι κι αλλιώς αυτοπαρεξημένου Κοέλιο. Αχ, είπε η δυνατή επιθυμία. Συνωμοτείστε δυνάμεις του σύμπαντος και ηλεκτρομαγνητικά κύματα και υποχθόνιες δυνάμεις και γήινες, να χάσει τις λέξεις! Να της καεί το πληκτρολόγιο, να πέσει κεραυνός να τα κάνει στάχτη και μπούρμπερη όλα να μη μείνει λέξη για λέξη, να μη μπορεί ξανά να σχηματίσει ούτε ένα "ΝΙ".
Και η δυνατή επιθυμία ακούστηκε μερικώς. Και γράφει ότι θέλει το πληκτρολόγιο, αλλά δεν ακούστηκε ολικώς, γιατί μια άλλη δυνατή επιθ υμία, ιση και αντίθετη, μπήκε μπροστά. "Αν τα γράμματα χορεύουν τριγύρω βγάζοντας τη γλώσσα τους στη δημιουργό της πρότασης, θα χορέψει κι αυτή πίσω τους κυνηγώντας τα σαν τον Πήτερ Παν τη σκιά του και θα τα πιάσει. Και δεν πάνε να συνωμοτήσουν όσο θέλουν οι δυνάμεις, ο θνητός εναι Θεός".
Ίσως εδώ κι εκεί να καταφέρνουν να ξεφεύγουν ακόμα μερικά γράμματα αλλά είναι μηδαμινή η ζημιά σε σχέση με τα εδώ κείμενα, ενώ σε σχέση με το παίδεμα και το διάολο τον κρυμμένο στο λαποπ μου, φοβάμαι ζημιά μγάλη.
Ευκαιρία για μικρά συνοπτικά κείμενα. Ξέρεις τι είναι τώρα ένας εισαγγελέας να πρέπει να διαβάζει ολόκληρο κουραστικό κατεβατό με ......κάτσε να δεις πως το είπε εκείνος ο σκεπτικός αναγνώστης μου, α ναι. "Μεεε μερικές λογοτεχνικές ή λογοτεχνίζουσες; φράσεις", για να φτάσει οτο ζουμί, στο πραγματικό γεγονός δηλαδή πάνω στο οποίο θα στηρίξει την κατηγορία;
Αμ το άλλο; Άντε κι επιτέλους έφτασε στο γεγονός. Ποιο είναι; Ο βαρκάρης του Αχέροντα; Η Κυρά της Δήλου; Η φωτιά των Απάτσι απέναντι; Η κακή χρήση απο μέρους μου του μηχανήματος με το μελάνι που χτυπάει την ώρα προσέλευσης του προσωπικού; Η αποκάλυψη της ύπαρξης ενός τόσο πρωτοποριακού πιλοτικού εθνικού οργάνου; Ο Βαγγέλης ο γάιδαρος ή οι Τρωικοί κριοί με τη συνοδεία τους; Αρσενικά είναι, χαρέμι χρειάζονται, δεν τους μίλησε και κανείς για την αντισύλληψη, πάρε και μισή ντουζίνα νεογέννητα, δώρο χριστουγεννιάτικο, μας έφεξε. Να μην την πω τη χαρά μου η γυναίκα; Να μην ευχαριστήσω τους Κριούς που μας ρήμαξαν τα βασιλικά; Έτσι είναι όλα στη ζωή. Δίνεις-παίρνεις.
Αλήθεα τι; Μήπως η κατηγορία θα αφορά όχι ως προς εκείνους και εκείνα που είδα και φωτογράφισα, αλλά για εκείνα που αφήνουν άδεια τη θέση τους μέσα στη φωτογραφία; Ένα κενό λευκό που αποτυπώνει μια κραυγαλέα απουσία; Ένα επικίνδυνο κενό που με καθιστά σαμποτέρ του τοπίου; Επειδή αφήνω τον καθένα να φανταστεί τι θα έπρεπε να υπάρχει στη θέση αυτού του κενού;
Είτε μπλε, είτε πράσινο, είτε ροζ ζώο, δέντρο, πουλί άνθρωπος; Το κόκκινο δεν το συζητάμε, είναι έτσι κι αλλιώς στα αζήτητα. Το ίδιο και ο συνδυασμός μαύρο με κόκκινο.
Αλήθεια τι! Το επαναλαμβανόμενο "Νι"; Ή η αφαίρεση; μπορεί ένας καλλιτέχνης του λόγου, (λέμε τώρα) να καταδικαστεί για αμοντάριστη φωτογραφία, αφού δεν συμπλήρωσε αυτός τα κενά του τοπίου, ή για τη χρήση της ποιητικής άδειας, ή για τη ποιητική αφαίρεση; Υπάρχει τέτοιο δεδικασμένο;
Α πολύ στο σοβαρό το γυρίσαμε. Δε λέει. Εγώ λέω τώρα να κάνω το διήμερο ρεπό μου και να σκεφτώ άλλα. Πχ, Τι τίτλο θα έχει το επόμενο βιβλίο μου. Που να πάω να ζήσω μετά από αυτό;
Μετά την ακατονόμαστη "Α ρε Νταλάρα!" είναι η Γαύδος και μετά από κει τι; Η Αφρική είπαμε;
.
Άλλο θέμα που θα με απασχολήσει το διήμερο. απέναντι στον εργοδότη, την εργασιακή καταξίωση και τις αναγνωρισμένες υπηρεσίες του σε έναν μηχανισμό που καταργεί τους νόμους χρησιμοποιώντας τους; Πως το έλεγε η Αρεντ αυτό να δεις...
" Η γενεσιουργός αιτία του ριζικού κακού" και πως εξηγεί τον "απολυταρχικό χαρακτήρα της προσωπικότητας";
"Μερικά από αυτά τα στοιχεία είχε και ο Άιχμαν (σ.δική μου, Άιχμαν, γερμανός χαμηλόβαθμος που εκτέλεσε Εβραίους στο Άουσβιτς) παρόλο που δεν είχε απόλυτο μίσος απέναντι στους Εβραίους ή στις άλλες ομάδες που βρίσκονταν υπό διωγμό. Γεγονός που φανερώνει ότι οι άνθρωποι σε πολλές περιπτώσεις αφήνονται σε έναν ανώτερο, είτε ταξικά είτε πνευματικά από τους ίδιους, για να τους καθοδηγήσει, να πράξει για τους ίδιους, επιδεικνύοντας μια τυφλή πίστη ή τυφλή απάθεια. Μια κυριολεκτική ανεκτικότητα σε στερεότυπα σχετικά με τη φύση του άλλου και με την εξύψωση του Εγώ".
Ενδιαφέρον.
Αλλά ούτε αυτό θα με απασχολήσει το πολύτιμο διημερό μου. Θα καταπιαστώ με κάτι πολύ πιο απλό. "Γιατί τα κουνέλια χάθηκαν; γιατι οι γάτες τρώνε λάχανα;"
Και η δυνατή επιθυμία ακούστηκε μερικώς. Και γράφει ότι θέλει το πληκτρολόγιο, αλλά δεν ακούστηκε ολικώς, γιατί μια άλλη δυνατή επιθ υμία, ιση και αντίθετη, μπήκε μπροστά. "Αν τα γράμματα χορεύουν τριγύρω βγάζοντας τη γλώσσα τους στη δημιουργό της πρότασης, θα χορέψει κι αυτή πίσω τους κυνηγώντας τα σαν τον Πήτερ Παν τη σκιά του και θα τα πιάσει. Και δεν πάνε να συνωμοτήσουν όσο θέλουν οι δυνάμεις, ο θνητός εναι Θεός".
Ίσως εδώ κι εκεί να καταφέρνουν να ξεφεύγουν ακόμα μερικά γράμματα αλλά είναι μηδαμινή η ζημιά σε σχέση με τα εδώ κείμενα, ενώ σε σχέση με το παίδεμα και το διάολο τον κρυμμένο στο λαποπ μου, φοβάμαι ζημιά μγάλη.
Ευκαιρία για μικρά συνοπτικά κείμενα. Ξέρεις τι είναι τώρα ένας εισαγγελέας να πρέπει να διαβάζει ολόκληρο κουραστικό κατεβατό με ......κάτσε να δεις πως το είπε εκείνος ο σκεπτικός αναγνώστης μου, α ναι. "Μεεε μερικές λογοτεχνικές ή λογοτεχνίζουσες; φράσεις", για να φτάσει οτο ζουμί, στο πραγματικό γεγονός δηλαδή πάνω στο οποίο θα στηρίξει την κατηγορία;
Αμ το άλλο; Άντε κι επιτέλους έφτασε στο γεγονός. Ποιο είναι; Ο βαρκάρης του Αχέροντα; Η Κυρά της Δήλου; Η φωτιά των Απάτσι απέναντι; Η κακή χρήση απο μέρους μου του μηχανήματος με το μελάνι που χτυπάει την ώρα προσέλευσης του προσωπικού; Η αποκάλυψη της ύπαρξης ενός τόσο πρωτοποριακού πιλοτικού εθνικού οργάνου; Ο Βαγγέλης ο γάιδαρος ή οι Τρωικοί κριοί με τη συνοδεία τους; Αρσενικά είναι, χαρέμι χρειάζονται, δεν τους μίλησε και κανείς για την αντισύλληψη, πάρε και μισή ντουζίνα νεογέννητα, δώρο χριστουγεννιάτικο, μας έφεξε. Να μην την πω τη χαρά μου η γυναίκα; Να μην ευχαριστήσω τους Κριούς που μας ρήμαξαν τα βασιλικά; Έτσι είναι όλα στη ζωή. Δίνεις-παίρνεις.
Αλήθεα τι; Μήπως η κατηγορία θα αφορά όχι ως προς εκείνους και εκείνα που είδα και φωτογράφισα, αλλά για εκείνα που αφήνουν άδεια τη θέση τους μέσα στη φωτογραφία; Ένα κενό λευκό που αποτυπώνει μια κραυγαλέα απουσία; Ένα επικίνδυνο κενό που με καθιστά σαμποτέρ του τοπίου; Επειδή αφήνω τον καθένα να φανταστεί τι θα έπρεπε να υπάρχει στη θέση αυτού του κενού;
Είτε μπλε, είτε πράσινο, είτε ροζ ζώο, δέντρο, πουλί άνθρωπος; Το κόκκινο δεν το συζητάμε, είναι έτσι κι αλλιώς στα αζήτητα. Το ίδιο και ο συνδυασμός μαύρο με κόκκινο.
Αλήθεια τι! Το επαναλαμβανόμενο "Νι"; Ή η αφαίρεση; μπορεί ένας καλλιτέχνης του λόγου, (λέμε τώρα) να καταδικαστεί για αμοντάριστη φωτογραφία, αφού δεν συμπλήρωσε αυτός τα κενά του τοπίου, ή για τη χρήση της ποιητικής άδειας, ή για τη ποιητική αφαίρεση; Υπάρχει τέτοιο δεδικασμένο;
Α πολύ στο σοβαρό το γυρίσαμε. Δε λέει. Εγώ λέω τώρα να κάνω το διήμερο ρεπό μου και να σκεφτώ άλλα. Πχ, Τι τίτλο θα έχει το επόμενο βιβλίο μου. Που να πάω να ζήσω μετά από αυτό;
Μετά την ακατονόμαστη "Α ρε Νταλάρα!" είναι η Γαύδος και μετά από κει τι; Η Αφρική είπαμε;
.
Άλλο θέμα που θα με απασχολήσει το διήμερο. απέναντι στον εργοδότη, την εργασιακή καταξίωση και τις αναγνωρισμένες υπηρεσίες του σε έναν μηχανισμό που καταργεί τους νόμους χρησιμοποιώντας τους; Πως το έλεγε η Αρεντ αυτό να δεις...
" Η γενεσιουργός αιτία του ριζικού κακού" και πως εξηγεί τον "απολυταρχικό χαρακτήρα της προσωπικότητας";
"Μερικά από αυτά τα στοιχεία είχε και ο Άιχμαν (σ.δική μου, Άιχμαν, γερμανός χαμηλόβαθμος που εκτέλεσε Εβραίους στο Άουσβιτς) παρόλο που δεν είχε απόλυτο μίσος απέναντι στους Εβραίους ή στις άλλες ομάδες που βρίσκονταν υπό διωγμό. Γεγονός που φανερώνει ότι οι άνθρωποι σε πολλές περιπτώσεις αφήνονται σε έναν ανώτερο, είτε ταξικά είτε πνευματικά από τους ίδιους, για να τους καθοδηγήσει, να πράξει για τους ίδιους, επιδεικνύοντας μια τυφλή πίστη ή τυφλή απάθεια. Μια κυριολεκτική ανεκτικότητα σε στερεότυπα σχετικά με τη φύση του άλλου και με την εξύψωση του Εγώ".
Ενδιαφέρον.
Αλλά ούτε αυτό θα με απασχολήσει το πολύτιμο διημερό μου. Θα καταπιαστώ με κάτι πολύ πιο απλό. "Γιατί τα κουνέλια χάθηκαν; γιατι οι γάτες τρώνε λάχανα;"
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;