Με 35 ποιήματα αφιερωμένα στην αγάπη, ένα διήγημα κι ένα παραμύθι, κλείνει αγαπημένοι μου αναγνώστες αυτή η περίοδος παραγωγής, συγκομιδής και απολογισμού.
Και αν μια ψυχή σφυρηλατημένη στη φωτιά του έρωτα λαχταρά να κόψει τα νήματα με τη φωλιά και να πετάξει, τότε πρέπει να πετάξει. Ακόμα κι αν η αγκαλιά της θαλπωρής το κάνει να διστάζει. Η αγκαλιά της θαλπωρής οφείλει να παίξει και σ' αυτό το ρόλο της. Να σπρώξει έξω από τη φωλιά το αναποφάσιστο πουλί για να βρει το δρόμο του.
Κι αυτό οφείλει να γνωρίζει στο υπόλοιπο της ζωής του από που έρχεται, και που πηγαίνει. Χωρίς λόγια, χωρίς σημάδια άλλα, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς φθορές και τραύματα, πλούσιο και γεμάτο από τους θησαυρούς που του χαρίστηκαν, ευτυχισμένο.
*ΣΕ ΑΛΛΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΟΥΣ
ΔΥΟ ΨΥΧΕΣ Θ' ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΞΑΝΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΜΙΞΟΥΝ
ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ.
ΑΥΛΑΙΑ ΣΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.
Το έργο τελείωσε.
Το blog θα παραμείνει ανοιχτό για τους αναγνώστες επ' αόριστον.
θα επανέλθω με νέο. Κάποια στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζουμε;