Ένα παπάκι ζωηρό κι ευτυχισμένο
σαν να μην ήξερε
πως πέθαναν τ' αδέλφια και οι γονείς,
σαν οπτασία φάνηκε στην άδεια λίμνη
μέσα σε μια μικρή λακούβα με νερό
προσπαθούσε να βολευτεί
και η φωνή του μια διαμαρτυρία
που δεν βρέχονταν τα φτερά και ο λαιμός του.
Γύριζε ανάποδα κάθε τόσο το καημένο
να βραχεί
και ήταν σαν να το άκουγα να λέει,
-μόλις στερέψει η λακουβίτσα θα πεθάνω κι εγώ
ρίχτε τις κάνουλες στη λίμνη να γεμίσει!
πι πι πι
το τραγούδι ν' ακουστεί
πι πι πι
η ζωή να ξαναρχίσει!
-Πι πι πι
τραγούδησα χαρούμενη κι εγώ
-πι πι πι
η αγάπη ζει και θα νικήσει.
No comments:
Post a Comment
Εδώ σχολιάζουμε;