Κυκλοφόρησε!

 

Περιγραφή
Τα κόκκινα φεγγάρια ανεβαίνουν στον ουρανό σαν σιωπηλοί καθρέφτες. Ωστόσο, σιωπηλοί δεν είναι. Αντανακλούν όσα η γη θέλει να κρύψει: τη μελαγχολία, τις πληγές, το αίμα που γράφει ιστορία. Όταν εμφανίζονται, φέρνουν μαζί τους φωνές και άναρθρες κραυγές, που η ποίηση μετατρέπει σε λέξεις, μεταφέροντας την πραγματικότητα παντού.

 Κείμενα που υπήρχαν εδώ και πια δεν υπάρχουν έχουν ενταχθεί στη νέα ποιητική μου συλλογή. Σε αυτά που έμειναν εδώ θα γίνει νέο ξεκαθάρισμα, καθώς αρκετά χρειάζονται ακόμα επιμέλεια. 

ΜΙΡΑΝΤΑ

 

Μιράντα και λάμπεις στο φως που γελά,

 τυχερή που υπήρξα να σ' έχω κοντά.

Μιράντα ομορφιά μου, ξυπνάει τη ζωή

 η μορφή σου κι ας είναι, μια εικόνα πικρή.

 

 Η καρδιά μου ραγίζει να σε βλέπω σ' αυτή.

Τις ζωές μας ορίζει μια μοίρα κακή;

Σε κρατώ με τη σκέψη, την καρδιά, τη γραφή

 αφού υπήρξες για μένα της ψυχής μου αδελφή.

 

Στη σιωπή πάντα μέσα η φωνή σου αντηχεί

κι ότι πήρα από σένα για πάντα θα ζει,

κι αν οι δρόμοι μας χώρισαν, μοίρα σκληρή,

η αγάπη σου, ακόμα μου δίνει ζωή.

 

Και σε βλέπω τις νύχτες λαμπερή που κυλάς

Κάτω εδώ φανταζόμουν πως  τ’ αστέρια κρατάς

Τώρα είσαι η ίδια ένα αστέρι λαμπρό

λατρευτή μου Μιράντα, τ΄ονομά σου πιστό.

 

Υπέροχη, και μαζί κάθε τι θαυμαστό

"Τ' Ουρανού δορυφόρος" διαβάζω γι’ αυτό

σε θυμάμαι να έχεις τα μάτια ψηλά

με τη σκέψη φευγάτη έτη φωτός μακριά.

 

Αχ να σ’ έφτανε τώρα ετούτη η φωνή!

Με ακούς; Με διαβάζεις; με νιώθεις εκεί;

Πόσο θα’ θελα... όμως όχι! δεν είναι καλό

θλιβερό το τοπίο και άθλιο εδώ

 

Τα παιδιά που αφανίζει το μαύρο κακό

χωρίς μέλλον ψυχούλες  στον πίνακα αυτό

Μα εσύ αγαπούσες πολύ το λευκό

να μπερδεύεις με πράσινο, ροζ και χρυσό.

 

Να μην ξέρεις καλύτερα από τούτη τη γη

Κι ας ζηλεύω που δεν είμαι η καινούργια αγκαλιά

να μη μάθεις πως είναι το δράμα που ζει

μεγαλύτερο ο κόσμος, κι εγώ μια σκιά. 

 

 

 

ο χορός

 σαν αχ, ισουίτης

στα καταγώγια της θρησκείας

με τα κεριά της λατρείας μου

καμμένα. 

Κι όταν επάνω ενωθώ με τον καπνό

αυτόν που ακόμα υψώνεται 

αποζητώντας τη λευκή του σύσταση

Σα 

Να

Χύμα στιβαγμένα τα

Ιστία

Σαθρού πλεουμένου

Ουρές από ξέφτια ανεμίζουνε 

Ίσως γιατί νομίζουν πως έγιναν σημαίες.

Και θέλω  ν' αλλάξει σε λευκό

 αυτός ο μαύρος καπνός

αλλά 

θα χαθεί των κεριών η μυρωδιά.

 σα να μη θυσίασα ποτέ

σε έναν Θεό

ή σαν να μην ποτέ γεννήθηκα

θα περνούν όπως περνούν

οι μέρες

οι μήνες

και γερασμένος  ο χορός

 θα λέει όπως λέει

πάντα

το ίδιο γερασμένο τραγούδι. 

Εξορία 2

 Σε γνωρίζω από την όψη

και τη διάφανη φλόγα

που τελετουργικά 

κατεβάζεις στα τρίσβαθα

γουλιά γουλιά

να πνίξεις

τον καταδότη της ματιάς σου

Σε γνωρίζω από την όψη

γουλιά γουλιά 

όταν γιορτάζεις την αγάπη

που κολυμπάει γυμνή στο ποτήρι σου 

Και πάνω στο όστρακο 

του εξοστρακισμού

διαβάζεις τ' ονομά σου.

Τι ανελέητος οδοστρωτήρας ψυχής

η έννομη ευτυχία! 

αίεν αριστεύειν

Και διαπερνούν τα μάτια μου

τις πτυχές 

της αυλαίας

Η ρευστοποίηση της ευτυχίας

έγινε μέταλλο σκληρό 

πάνω στα δόντια.

Κραπ κρουπ 

χτυπήθηκε πάνω του

το κεφάλι της Νίκης

για να  γίνει χρώμα

διαλυμμένο στο στόμα.

Το αυθεντικό χρυσό

έγινε ναύλος στα μάτια

της αγάπης.

Σήμερα ένα φως ταξιδεύει στην πηγή του

Νυχτερινό 5

Της άνοιξης χαμόγελο με βρήκε στην καρδιά

Και κράτησε αμέτρητα της αγάπης χρόνια

Και όταν της αραιώσανε τα υπέροχα μαλλιά

και στην αυλή ξεράθηκε απότιστη η μπιγκόνια

με πήρανε τα κλάματα στο φόβο του χαμού

κι αυτή με περιέπαιξε γελώντας παιδικά

και μου ‘πε –βρε τι κλαις χαζή;

Θα ζει με την φιλία μας η άνοιξη αιώνια".

Στη μνήμη σου αγαπημένη μου Μιράντα.