σαν αχ, ισουίτης
στα καταγώγια της θρησκείας
με τα κεριά της λατρείας μου
καμμένα.
Κι όταν επάνω ενωθώ με τον καπνό
αυτόν που ακόμα υψώνεται
αποζητώντας τη λευκή του σύσταση
Σα
Να
Χύμα στιβαγμένα τα
Ιστία
Σαθρού πλεουμένου
Ουρές από ξέφτια ανεμίζουνε
Ίσως γιατί νομίζουν πως έγιναν σημαίες.
Και θέλω ν' αλλάξει σε λευκό
αυτός ο μαύρος καπνός
αλλά
θα χαθεί των κεριών η μυρωδιά.
σα να μη θυσίασα ποτέ
σε έναν Θεό
ή σαν να μην ποτέ γεννήθηκα
θα περνούν όπως περνούν
οι μέρες
οι μήνες
και γερασμένος ο χορός
θα λέει όπως λέει
πάντα
το ίδιο γερασμένο τραγούδι.
