ΕΛΕΝΗ

Αυτός είναι ο τρόπος που διάλεξαν κάποιοι για να ευχηθούν στις εορτάζουσες σήμερα και σε μένα. 

Και ναι, όλα αξίζουν τον κόπο όταν η ψυχή δεν είναι μικρή.

Όταν αντί για χαιρέκακα γεμάτα εμπάθεια, μίσος και ρατσισμό αστεία, 

γράφει ποιήματα για την αγάπη και την αποδοχή. 

Όσο για την Ελένη, την Ελένη της τροίας, καλά και τον άφησε τέτοιος κόπανος που ήταν. Άνοιξε το δρόμο με την επαναστατική της αυτή πράξη, στις γυναίκες διαχρονικά να την καπανούν από την καταπίεση, και την κακοποίηση. Καιρός ν αποκατασταθεί λοιπόν τ' ονομά της.  

*Κύριο όνομα η Ελένη, ναυαρχίδα κάθε γυναικείου ονόματος αφού μέσα του κουβαλάει την γυναικεία επανάσταση, την αγάπη, τον έρωτα, την τόλμη και γεννήθηκε από τον ήλιο, πολύ πριν τους αγίους και τις αγίες. Γράφεται λοιπόν πάντα με κεφαλαίο, γελοίοι Μενέλαοι απανταχού. 

ΕΛΕΝΗ

Τα πεντακόσια εξήντα χέρια

που με φτιάξαν,

εφτά γενεών κύματα σαράντα,

με ξέβρασαν στην αμμουδιά

που πέτρωσαν οι αιώνες

τη νύχτα που ενώθηκε

το Σέλας στ’ όνομά μου.

Ύστερα ακολούθησε η γνωστή διαδικασία,

που τα νερά τραβήχτηκαν

και φάνηκαν οι πέτρες

και που ο ήλιος έσφιξε

τη λάσπη αναμεσά τους

και γύρω μου

και πάνω μου

και γύρω απ’ τα μαλλιά μου.

Εκείνα τα μαστιγώματα

που χάραξαν τους βράχους,

εκείνες οι βαθιές τομές

που σκέπασε τ’ αλάτι

,

ήταν τα μόνα που έσωσε

του ουρανού η αγάπη.

Και τώρα να ’μαι !

Αχνόλευκη,

αλατόδερτη,

πετρόδετη,

φοβέρα πόθων.

Μέσα σ’ αυτή τη συμπαγή

μαρτυρία της φύσης

που κράτησα αθέατη

την επίγνωσή μου,

τους είδα να γεννούν ξανά,

κομματιαστά,

σπασμένα,

ασύνδετα,

ανυπόστατα τα μέλη μου

και ξένα.

Κάποτε φτιάχνουν,

θλιβερές φιγούρες μαύρης άγνοιας

όπου με χτίζουν μέσα τους,

με τρόμο, ξορκισμένη.

Κι έσπασε το Σέλας μου

στις γειτονιές του κόσμου…

τα ουρανικά και έρρινα

κύτταρα που με θέλαν,

να γεννηθώ ακέραιη

να μεγαλώσω αστέρι

ή, να πυρακτωθώ

στη φλόγα που λειαίνει,

μια γνήσια Ελένη.