Ό,τι μένει

 Όταν τα πετάγματα του έρωτα τελειώνουν

και τα όνειρα γίνονται εφιάλτες

αυτό που εύχεσαι είναι 

να μη γυρίσει ο χρόνος πίσω

εκδικητικά ν' αλλάξει τα πρόσωπα.

Αν ξέρεις να εκτιμάς τα δώρα 

αν δεν είσαι αχάριστος

Ας κάνει ο άλλος ότι θέλει

έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν μπορεί

να σου πάρει πίσω

και τίποτα δεν είναι ικανός να πετάξει

από αυτά που κόλλησαν σαν πεταλίδες

στην ψυχή του. 

Κι ας τον φαγουρίζουν ενοχλητικές

κι ας ξύνεται.

Μη σε πτοούν οι φανφάρες

της απόρριψης

Είναι το ίδιο αληθινές

όσο και το μίσος ενός πιτσιρικιού

που σε κλωτσάει

γιατί σταμάτησες να το αγκαλιάζεις.

 Πόσα χαμένα λόγια για την αγάπη τελικά

όταν το μόνο που χρειάζεται αυτή

είναι να ζει στο σώμα που την κουβαλά

και ν' αναπνέει.

Παίρνω βαθιά ανάσα και φυσάω αέρα 

στα πνευμόνια της

τη νιώθω όταν χαλαρώνει ήρεμη κι αυτάρκης

τη νιώθω κι όταν πνίγεται από ασφυξία.

Τα κλαυθμυρίσματα

Αν θέλεις ν' ακούσεις μουσική παρηγοριάς

βάλε το Karmina Burana

Την Πέμπτη ή την Ενάτη του Μπετόβεν

την κιθάρα του Gary Moore τους Zeppelin

βάλε τον δρόμο του Havasi

ή τα καυκάσια της Loreena mcKennitt,

και μη χύνεσαι στα πατώματα με τους στίχους

των λαϊκών

που σπάνια η αλήθεια τους

συναντιέται με τη δική σου.  

Όσο κι αν βολεύει το ψέμα τους

δεν ξεγελά κανέναν

και οι γονείς και οι παππούδες σου που τ' άκουγαν

μόνο την προδοσία των άλλων τραγουδούσαν

για τη δική τους ποτέ δεν αγάπησαν στίχο και ήχο.

Τι φταίμε κι εμείς να υπομένουμε

τα κλαυθμυρίσματα "θυμάτων", ερωτοπροδομένων

κι ενώ γνωρίζουμε αναμφίβολα και τους θύτες.