ΟΛΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ (Φ. Πεσσόα) Σ' ευχαριστώ φύλακα άγγελέ μου που είσαι εδώ αγνοώντας τις μοίρες.
herinna
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
φίλοι μου συγνώμη για την αποχή, πασχίζω να επανέλθω
Κάτι τα βραδινά μεροκάματα κάτι το τρέξιμο από Νήαρ Ιστ σε παναθηναικό (να δούμε που θα σταθεροποιηθεί αυτό το παιδί μελλοντικό καμάρι της χώρας μας και ξυπνήστε μας), κάτι η προετοιμασία για την παρουσίαση ενός διηγήματος με μουσική συνοδεία (Παναγία μου δεν ήξερα ότι είναι τόσο δύσκολο), κάτι τα συγγραφικά, όλο έρχομαι κι όλο στο δρόμο είμαι. Αλλά σύντομα ελπίζω ναι, θα καταφέρω να ξεβουλώσω τ' αυτιά μου και να ακούσω τι παίζει ο φίλος μου ο Άγγελος στην κιθάρα όταν εγώ απαγγέλω ότι μου καπνίσει, (αν δεν μου φέρει την κιθάρα του κολλάρο στο μεταξύ), και να τελειώσει αυτή η οδυνηρή προετοιμασία χωρίς να φάμε λεμονόκουπες στο τέλος, Πες ρε Νίκο κι εσύ γιατί δεν μου κάθεται το κολοκείμενο με την κιθάρα κι όπου θέλει με πετάει; Κι όπου να είναι τελειώνουν και τα τρεχάματα με τα άλλα, να κάτσω επιτέλους μια δυο ώρες με την ησυχία μου να ρεμβάσω ή να θυμηθώ τι μου την έδωσε όλον αυτό τον καιρό που έτρεχα και με τα πόδια, γιατί μας φάγανε το μηχανάκι κάτι ζήτουλες που τους έβρισαν στον απο κάτω όροφο, και νόμιζαν πως το μηχανάκι ήταν των υβριστών και το αρπάξανε για εκδίκηση το κερατό μου, που θα πάει λέω θα ηρεμήσω και θα τα πούμε. Φιλιά σε όλους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Επειδή μάλλον έχασα κάτι, τι είναι τα συγγραφικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήδείμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μυθιστόρημα νούμερο τρία αν ποτέ τελειώσει. Το νούμερο δύο είναι ακόμα σε αναζήτηση εκδότη. Και μετά από αυτή την τρελή επιτυχία, προχωρώ ακάθεκτη στο τρία.
Ίσως όταν πάψεις να ακούς την κιθάρα και αρχίσεις να ακούς τη φωνή σου μέσα στην κιθαρα να αρχίσει να δένει το ένα με το άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, είπα κι εγώ, μας εγκατέλειψε η Ελένη:)
Καλησπερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια σου φίλε μου exoaptonkyklo
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα καλά πως γίνεται να είδα μόνο τον Exoaptonkyklo κι εσύ Νίκο όταν τον είδα δεν είχες γράψει εδώ και τωρα μου βγαίνεις εσύ να έχεις γράψεις πρώτος. Δεν το καταλαβαίνω αυτό το ίντερνετ. Νίκο μου όταν ακούω τη φωνή μου δεν μου αρέσει καθόλου και είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό σε ανάγνωση. Είπα στο φίλο μου τον Άγγελο, μπας να αρχίσει ακούει κι αυτός εμένα λίγο; Και μου ανέπτυξε μια θεωρία για τη μουσικότητα του κειμένου και τη συνέπεια του αναγνώστη ως προς αυτήν και τις στίξεις και α. Λέω πάει, πέτσινα αυτιά θα έχω. Όταν το λέω μόνη μου το κείμενο, είναι μια χαρά. θα του προτείνω να μην ακούγεται η κιθάρα όταν διαβάζω. Μόνο στις παύσεις μου. Το βλέπω εγώ δεν το γλυτώνω το κολλάρο. Kai aύριο είναι η μέρα της λεμονόκουπας. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν σας εγκατέλειψα. θα επανέλθω λέω σύντομα. Όταν πατήσω φρένα με τις τρεχάλες.
ΑπάντησηΔιαγραφή